ادیب‌السلطنه سمیعی

ادیب‌السلطنه سمیعی، حسین، فرزند میرزاحسن‌خان (۱۲۹۳-۱۳۷۳ ق) ادیب و شاعری که متخلص به «عطا» بود. وی در رشت به دنیا آمد. تحصیلاتش را در تهران و کرمانشاه به پایان رساند و از محضر ابوالفقراء اصفهانی و میرزاسالک کرمانشاهی کسب فیض کرد. وی عهده‌دار مشاغلی چون مدیریت وزارت خارجه و داخله، وکالت مجلس، معاونت ریاست وزرا، حکومت تهران و ریاست دربار سلطنت پهلوی شد. ادیب هم‌چنین چند سال ریاست «انجمن ادبی فرهنگستان» را عهده‌دار بود. از آثارش می‌توان رسالۀ جان کلام؛ رسالۀ دستور زبان فارسی؛ آرزوی بشر، شعر؛ آیین نگارش؛ جامعةالحیوانات، شعر؛ خواهران؛ ترجمۀ تاریخ افغانستان؛ سیّدجمال‌الدین اسدآبادی از عربی به زبان فارسی؛ دیوان اشعار و منظومۀ سیاست به زبان عربی را نام برد.

اثرآفرینان (۱/ ۲۱۹)؛ چهارصد شاعر برگزیدۀ پارسی‌سرای (۸۳- ۸۶)؛ سخنوران نامی معاصر ایران (۴/۲۵۰۳).