برگ سبز ۸۵

گر نیست قیامت از چه رو گشته عیان

ماه از طرفی و آفتاب از طرفی

ابو سعید ابوالخیر (رباعی)

بسوز ای آتش عشق استخوانم را كه دهقانان

دل مجروح ما را مرهم از مشك تتار آرد

زنند آتش به گلبن تا نكو تر ببار آرد 

ندانم این حسد و رشك آسمان از چیست

به دلستانی تو یا بجان فشانی من

دو چیز افتاده خوش از بزم میخواران مرا صائب

زپا افتادن ساقی بسر غلطیدن مینا 

زان پیشتر كه عالمِ فانی شود خراب

خورشیدِ می زمشرقِ ساغر طلوع كرد

دُورِ فلك درنگ ندارد شتاب كن

ما را ز جامِ باده گلگون خراب كن

گر برگِ عیش می طلبی تَركِ خواب كن

بر در میخانه با زنجیر عشق

دردمندم عاشقم افسرده ام

اوفتادم سخت در گرداب عشق

من كه بر این سینه چون آینه

میزنم سنگ تو رادستم بگیر

مست مستم ساقیا دستم بگیر

تا نیفتادم زپا دستم بگیر

بسته ای پای مرا دستم بگیر 

ای بد ردم آشنا دستم بگیر 

این دم آخر بیا دستم بگیر 

من كه بر این سینه چون آینه 

میزنم سنگ تو را دستم بگیر 

تا نیفتادم زپا دستم بگیر

(دکلمه) روشنك

این هم برگ سبزی بود تحفه درویش ، علی نگهدار شما.