یک شاخه گل ۴۵۱

      
یك شاخه گل، برنامۀ شمارۀ ۴۵۱        
         
دکلمه: روشنک        
 

ای آرزوی گمشده مهمان كیستی

دامان من زاشك ندامت پر آتش است  

شد پنجۀ كه شانۀ آن زلف پُر شكن؟    

درد منی بگوی كه درمان كیستی؟

ای نوگل شكفته به دامان كیستی؟

ای جمع حسن و لطف پریشان كیستی؟

 
       
دکلمه: روشنک    
 

ای صبح آرزو به كه لبخند می زنی 

من بی تو همچو ماهی بر خاك مانده ام  

من میزبان درد و غم و رنج و حسرتم    

سحر آفرین كاخ و شبستان كیستی؟

آب حیات سینۀ بریان كیستی؟

ای آرزوی گمشده مهمان كیستی؟

 
      عماد خراسانی (غزل)*
       
دکلمه: روشنک    
 

عجب است از تو سویم نگهی به ناز كردن    

زغمت جهان چنان شد كه صبا نمی تواند      

تو كجا و بر اسیران در رحم باز كردن؟

به تبسم نهانی  لب غنچه باز كردن

 
      قدسی مشهدی (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
 

بالا بلند عشوه گر نقش باز من  

دیدی دلا كه آخر پیری و زهد و علم    

مست است یار و یاد حریفان نمی كند          

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می كنم  

زاهد چو از نماز تو كاری نمی رود 

كوتاه كرد قصۀ زهد دراز من

با من چه كرد دیدۀ معشوقه باز من؟

ذكرش به خیر ساقی مسكین نواز من

تا با تو سنگدل چه كند سوز و ساز من

هم مستی شبانه و راز و نیاز من

 
      حافظ(غزل)
       
آواز: جمال وفایی    
 

تواند باغبانت باغ را بیهوده در بندد  

دل ما را  به هم راهیست پنهانی كه می آیم   

دلم با نور مه می آید و باد سحر گاهی   

ولی نتواند ای گل بلبلت را بال و پر بندد

به كویت از رهی دیگر اگر راهی دگر بندد

مگر در بر رخ نور مه و باد سحر بندد

 
       
 

شكیبایی دگر صورت نبندد اهل معنی را   

شكیبایی دگر صورت نبندد اهل معنی را 

همان بهتر كز اول بیدل از خوبان نظر بندد

همان بهتر كز اول بیدل از خوبان نظر بندد

 
      عماد خراسانی(غزل)
       
دکلمه: روشنك      
 

ای صبح آرزو به كه لبخند می زنی  

من بی تو همچو ماهی بر خاك مانده ام      

من میزبان درد و غم و رنج و حسرتم 

سحر آفرین كاخ و شبستان كیستی؟

آب حیات سینه بریان كیستی؟

ای آرزوی گمشده مهمان كیستی؟

 
 

 

  عماد خراسانی(غزل)
 

 

   


Back to programme page