یک شاخه گل ۴۳۶

روز عیش و طرب بستان است 

توده خاك عبیر آمیز است 

از پی تهنیت   نوروزی

چهره باغ زنقاش بهار

باز در پرده الحان بلبل 

روز بازار گل و ریحان است

دامن باد عبیر افشان است

باغ را باد صبا مهمان است

به نكویی چو نگارستان است

مطرب  بزمگه  بستان  است

دل از نسیم سحر مژده بهار شنید 

مرا زدشت گذر سوی كوهساران بود 

به هر طرف نظری داشتم به شادی و شوق 

تو گویی آنكه بود نو عروس سیم تنی 

گرفته دامن كوه و نشسته بر سر سنگ 

از آن درخت در اندیشه ای فرو رفتم 

شكوفه باز شد و غنچه در چمن خندید

در آن زمان كه به هر سو گل و بنفشه دمید

كه شد درخت گلی بر فراز كوه پدید

به روی سر زده خندان شكوفه های سپید

نشانده بر سر خود دانه های مروارید

كه هر بهار جوانی در او شود تجدید

ای كه جانبخش تر از باد بهار آمده ای

مرغ دل در قفس سینه نمی گنجد باز

سایه لطف مكن از من سرگشته دریغ 

چه بنوشم چه ننوشم زتو مستم زتو مست 

حاصل محنت بیرون زحساب است امروز

بخت یارت كه به پرسیدن یار آمده ای

تا چو طاوس به صد نقش و نگار آمده ای

نخل امیدی و امروز به بار آمده ای

كه تو ای باده پی دفع خمار آمده ای

كه تو ای نعمت افزون زشمار آمده ای

روز عیش و طرب بستان است

توده خاك عبیر آمیز است 

از پی تهنیت  نوروزی  

چهره باغ زنقاش  بهار

باز در پرده الحان بلبل  

روز بازار گل و ریحان است

دامن باد عبیر افشان است

باغ را باد صبا مهمان است

به نكویی چو نگارستان است

مطرب  بزمگه بستان است