یک شاخه گل ۳۹۵



در این برنامه شرح حال مولانا جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی را آمیخته با آهنگی دشتی از استاد علینقی وزیری خواهید شنید عبدالوهاب شهیدی با آوای گرم خود و همکاری پرویز یاحقی جلیل شهناز و ناصر افتتاح غزلی چند از این شاعر گرانمایه را به سمع خواهند رسانید.

روشنک (دکلمه)

	با وفا ناز و جفا آموختی کو وفا های لطیفت کز نخست ای دل از عالم چنین بیگانگی شکر هستی و شکایت می کنی	این جفا را از کجا آموختی در شکار جان ما آموختی هم زیار آشنا آموختی این یکی باری خطا آموختی

			مولوی (غزل)

آنچه را شنیدید از جلال الدین محمد فرزند بهاءالدین محمد بلخی است که در کودکی همراه پدر از دیار خود هجرت گزیده در نیشابور با شیخ عطار ملاقات نمود و از انفاس او بهره مند شد بهاءالدین محمد از خراسان به بغداد و حجاز بالاخره طبق تقاضای علاءالدین کیقباد از سلاجقهٔ روم به قونیه رفت و به نشر معارف مشغول شد جلال الدین پس از مرگ پدر مدتی به سیر آفاق و انفس پرداخته آنگاه بر مسند ارشاد وی تکیه زد تا روزی که بر حسب اتفاق با عارفی بزرگ و وارسته بنام شمس الدین علی مواجه گردید چنان شیفتهٔ دانش و نفس گرم او گردید که یکباره دست از تعینات ظاهری و مقام تدریس و ارشاد شسته در آتش عشق معنوی شمس فرو رفت اما ظاهر بینان و شاگردان جلال الدین بلائی به روز شمس آوردند که از دیار قونیه خارج گشته و معلوم نشد که عاقبت کارش به کجا انجامید شور و جذبهٔ جلال الدین از دوری معشوق روحانی بسر حد جنون رسید پیوسته غزل می گفت و به رقص و دست افشانی می پرداخت غزل های خود را با تخلص مراد خود شمس می گفت چندی بعد به پیر مردی موسوم به نجم الدین زرکوب تبریزی دل باخت غزل های زیاد به نام او سرود پس از فوت زرکوب شاگرد سر باختهٔ او حسام الدین حسن مورد توجه و علاقهٔ استاد گردید که خدمتی بزرگ به عالم ادب و عرفان و حکمت و اخلاق عالم مخصوصا فارسی زبانان نمود یعنی او را به ساختن کتاب والا مقام مثنوی تشویق کرده و خود الهام بخش او گردید مهم ترین مسئله ای که در مثنوی به صورت های گوناگون جلوه گری می کند عشق است عشق با تمام سوز و گداز ها و فوائد و کیفیات او که برای نمونه به این دو بیت اکتفا می شود.

	شاد باش ای عشق خوش سودای ما ای دوای نخوت و ناموس ما	ای طبیب جمله علت های ما ای تو افلاطون و جالینوس ما

مولانا جلال الدین محمد معروف به مولوی در ربیع الاول ۶۰۴ متولد شد و در ربیع الثانی ۶۷۲ رخت از جهان بر بست و هم اکنون تربت پاکش در قونیه زیارتگاه صاحبدلان است.

عبدالوهاب شهیدی (آواز)

	آخر این درد مرا نوبت درمان برسد دارم امید که روزی زعنایات طبیب سوزیعقوب ستمدیده به ضایع نرود	آخر این نوحهٔ جانسوز به جانان برسد صحت درد مرا نوبت درمان برسد خبر یوسف گمگشته به کنعان برسد

			مولوی (غزل)

عبدالوهاب شهیدی (ترانه)

	دگر از بلبل شوریده نیاید نفسی چون بنالم زفراق تو عجب نَبوَد اگر کار آشفته دلآن گر چه پریشان حالیست تو حریم دل از اغیار بپرداز ای شمس تو حریم دل از اغیار بپرداز ای شمس	گر به گوشش زدلم ناله و افغان برسد آتش شوق مرا شعله به کیهان برسد دیر اگر ماند ولی زود به سامان برسد منتظر باش که تا رعیت سلطان برسد منتظر باش که تا رعیت سلطان برسد

			مولوی (غزل)

روشنک (دکلمه)

	شاد باش ای عشق خوش سودای ما ای دوای نخوت و ناموس ما	ای طبیب جمله علت های ما ای تو افلاطون و جالینوس ما

			مولوی (غزل)

Back to programme page

یک شاخه گل ۳۹۵

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

یک شاخه گل ۳۹۵

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

Golha.co.uk | خبرهای گلها را دریافت کنید