یک شاخه گل ۳۹۴

      
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)
         
           
 

برت تا رقیب پر افسون نیاید

سرشک از رُخم پاک کردن چه حاصل

زکنج لبت خنده بیرون نیاید

علاجی بکن کز دلم خون نیاید

 
           
        والهی قمی (غزل)  
           
 

هرگز گلی شکفته نگردد به روی ما

در کار ما شکست نه از سعی دشمن است 

ره گم کند نسیم چو آید به سوی ما

خود سر زند به سنگ ملامت سبوی ما

 
           
        ابوالقاسم شیرازی (غزل)  
           
 

زیاران هر که یارش مهربان تر

همه مه طلعتان نا مهربانند

از او نبود به گیتی کامران تر

و از آنها ماه من نا مهربان تر

 
           
        اسیر عمانی (غزل)  
           
شهیدی (آواز)          
           
 

دلم جز عشق معبودی ندارد

زصحرای عدم تا شهر هستی

زبینایی چه دیدست آنکه در چشم

وجود آدمی بی نعمت عشق

نشد چشمی تر از سوز دل من

دل گمراه من جز عشق آن ماه

جز این سودا جهان سودی ندارد  

جهان جز عشق مقصودی ندارد

نگاه حسرت آلودی ندارد

نمودی دارد و بودی ندارد

دریغا کاتشم دودی ندارد  

درین بتخانه معبودی ندارد

 
           
        پژمان بختیاری (ترانه)  
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)          
           
 

از بوی تو باد مشکبو شد

با تنگ دهان تو دل من

واز روی تو هر بدی نکو شد

از بسکه نشست همچو او شد

 
           
        حبیب یغمایی (غزل)  
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

 

Back to programme page