یک شاخه گل ۳۹۳

یک شاخه گل برنامهٔ شمارهٔ ۳۹۳

این برنامه با همکاری محمودی خوانساری و حبیب الله بدیعی تنظیم گردیده آهنگ شور اشعار از جلال همایی گوینده روشنک

مگذار تا زدست غمت ناله سر کنم

تا کی به جستجوی تو ای گوهر مراد

آیا بود که با تو چنانم که آرزوست

در بزم قرب ره ندهندم مگر چو شمع

گویی که عمر از چه تبه می کنی به عشق

سوز درون قرین دعای سحر کنم

خود را به موج خیز بلا غوطه ور کنم

صبحی به شام آرم و شامی سحر کنم

سر تا قدم بسوزم و از خود سفر کنم

عمری دگر نماند که کار دگر کنم

ابیاتی را که شنیدید از جلال الدین همایی متخلص به سنا استاد ارجمند دانشگاه است که به سال ۱۲۷۸ خورشیدی در اصفهان متولد گشته از پنج سالگی در خدمت والدین گرامی خویش به تحصیل پرداخت آن گاه به مدرسهٔ قدسیهٔ اصفهان وارد شد و پس از طی دورهٔ دبیرستان بالغ بر بیست سال از عمر خویش را در خدمت ائمهٔ اساتید آن روزگار ها به تکمیل معلومات خویش اهتمام ورزید در فقه و اصول و فلسفه و ریاضی و حکمت و دیگر علوم معقول و منقول تبحر کامل یافت هم اکنون به اشاعهٔ دانش سر گرم هستند تالیفات ایشان از چهل مبحث افزون است که نیمی از آن ها به چاپ رسیده است ابیات زیر هم از آن دانشمند گران ارج است.

جز در دل من عشق تو ای یار نگنجد

دل حقهٔ مهر است به هر کس نتوان داد

این گنج به ویرانهٔ اغیار نگنجد

در هر صدفی لولو شهوار نگنجد

مگذار تا زدست غمت ناله سر کنم

تا کی به جستجوی تو ای گوهر مراد

در بزم قرب ره ندهندم مگر چو شمع

گویی که عمر از چه تبه می کنی به عشق

سوز درون قرین دعای سحر کنم

خود را به موج خیز بلا غوطه ور کنم

سر تا قدم بسوزم و از خود سفر کنم

عمری دگر نماند که کار دگر کنم

این بود شاخه گل شمارهٔ ۳۹۳