یک شاخه گل ۳۹۲

      
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)
         
           
 

بگذشت یار از من و از پی نرفتمش

آری نمی توان زپی عمر رفته رفت  
         ابوالقاسم شیرازی  
ابوالقاسم شیرازی          
           
 

تا شد از دست سر طرهٔ جانانهٔ ما

همه بر باد شد از دست تو ای سیل بلا 

در بر آرام نگیرد دل دیوانهٔ ما  

کِشت ما خرمن ما کلبهٔ ما خانهٔ ما 

 
           
        خرسندی شیرازی (غزل)  
           
گلپایگانی (آواز) 
         
           
 

نیست در سودای زلفش کار من جز بیقراری

یار دل سخت است یا من سست بختم می ندانم

شمع رخساری ولی روشنگر بزم رقیبی

ای بهم پیوسته ابرو رحم کن بر دل دو نیمی

با خیال روز وصلت در شب هجران ننالم

ای پریشان طره تا چندم پریشان می گذاری

این قدر دانم که از زلفش مرا نگشود کاری

سرو بالایی ولی بیگانگان را در کناری

ای بهم بشکسته گیسو کان ده در بی قراری

درخزان دارم به یاد روی زیبایت بهاری

  
           
         مظهر (غزل)  
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)          
           
 

با جور آن جفا جو چندان نکرده ام خو

دردم بلای هجران درمان وصال جانان

کارم بخاطر از او اندیشهٔ وفا را

دردا که نیست درمان آن درد و این دوا را

 
           
        سحاب اصفهانی (غزل)  
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

Back to programme page