برگ سبز ۷۵

چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی  

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

ندانمت به زمین یا در آسمان جویم  

تو بهتر از مه و خورشید و بر تر از فلكی

میان باغ چو پروانه هر گلی بویم 

گهت زخنده گل گاهی از تبسم صبح  

گهت زآه ستم دیده گه زاشك یتیم   

مگر رسم به تو زین رهگذر زبخت بلند   

اگر چو روی تو ماهی بر آسمان یابم

چگونه ره به تو یابم كجا نشان جویم

ترا چگونه در آن تیر خاكدان جویم

به بوی آنكه گلی چون تو زان میان جویم

گهت زپرتو ماه و ستارگان جویم

گهت زناله رنجور ناتوان جویم

نشان پای تو در راه كهكشان جویم

 چو زهره رقص كنان بر فلك مكان جویم

به خوبی تو مهی تابد از كدام افق 

من آن نی ام كه به هر دلبری سپارم دل 

به هر گلی نتوان عشق باخت چون بلبل  

من آرزوی تو دارم زهی خیال محال   

به جستجوی تو ای بی نشان منِ درویش 

نشان چون تو گلی از چه باغبان جویم

از آن توست دلم چون تو دلستان جویم

گلی چو روی تو در گلشنِ جهان جویم

رسیده جان به لب و عمرِ جاودان جویم

به هرزه رنج برم ، گنج شایگان جویم

ما كیستیم عاشق از جان گذشته ای 

در راه دوست دین و دل از دست داده ای 

محنت كشیده ای به غم و درد مبتلا 

با درد خو گرفته ز درمان گذشته ای

هستی بباد رفته از جان گذشته ای

افتاده دردمند و ز درمان گذشته ای

دلداده ای به موی تو مشكل رسیده ای     

در پیش موج حادثه بر پا فتا ده ای 

ما كیستیم عاشق از جان گذشته ای

بیچاره ای ز وصل تو آسان گذشته ای

كشتی شكسته ای و ز طوفان گذشته ای

با درد خو گرفته زدرمان گذشته ای