یک شاخه گل ۳۵۰

      
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)
         
           
 

صد چشمم و رخسار تو دیدن نگذارند 

از گلشن وصل تو چه حاصل که شکفته است

صد گوشم و حرف تو شنیدن نگذارند

صد غنچه بر این شاخه و چیدن نگذارند

  
           
        عاشق اصفهانی (دو بیتی)  
           
 

دلم افسرده آه سرد من بین

چمن ها از تو سبز ای ابر رحمت

ز بیدردی به دردم درد من بین

به حرمان گیاه زرد من بین

  
           
        مشتاق اصفهانی (دو بیتی)  
           
 

خون می چکدم به جای آب از دیده

بر خیز و بیا که تا تو رفتی رفته است

کار من و دل گشته خراب از دیده

رنگ از رخ و صبر از دل و خواب از دیده

  
           
        معین الدین یزدی (رباعی)  
           
گلپایگانی (آواز)
         
           
 

تا به دامان تو ما دست تولا زده ایم

در خور مستی ما رطل و خم و ساغر نیست 

نشوی غافل از اندیشهٔ شیدائی ما

جای دیوانه چو در شهر ندادند هما 

به تولای تو بر هر دو جهان پا زده ایم

ما از آن باده کشانیم که دریا زده ایم

گر چه زنجیر به پای دل شیدا زده ایم

من و دل چند گهی خیمه به صحرا زده ایم 

  
           
        همای شیرازی (غزل)  
           
فیروزه امیر معز (دکلمه)          
           
  بی جام باده سِیر گلستان تمام نیست دستی که بی پیاله بود شاخ بی گل است  
           
        مستقیم شیرازی (غزل)  
           
 

دشمنان سیر شدند از هوس کینهٔ ما

همچو آن مرغ که گل بر قفسش افشانند

از سبو در قدح از خون به سبو می گردد

تو هوس پیشه همان دشمن دیرینهٔ ما

شادمان است دل از داغ تو بر سینهٔ ما

تا به هنگام صبوحی می دوشینهٔ ما 

  
           
        عاشق اصفهانی (غزل)  
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

Back to programme page