یک شاخه گل ۳۲۵

در هر دو جهان آرزوی روی تو دارم                

نیکوست که در پیش تو خوانم غزل شاه                

در هر دو جهان آرزوی روی تو دارم                     

نیکوست که در پیش تو خوانم غزل شاه                 

اندیشه ندارد دلم از آتش سوزان                       

موزون غزلی چون قد دلجوی تو دارم

زیرا که هوای رخ نیکوی تو دارم

موزون غزلی چون قد دلجوی تو دارم

زیرا که هوای رخ نیکوی تو دارم

تا راه در آتشکدهٔ خوی تو دارم

هر جا که شدم از تو در آنجا اثری بود 

در بی خبران حسرت دیدار تو دیدم  

آواره شدم تا شنوم قصهٔ عشقت 

سر سبزی بستان جهان دیدم و دانم  

شوریده سران را زتو سامان و سری هست    

در هر سری از شوق تو شوری و شری بود

از عشق تو در بی خبران هم خبری بود

شرح غم تو نغمهٔ هر رهگذری بود

در باغ و بهار تو گل تازه تری بود

برما همه سامان تو شور دگری بود

هر جا که شدم از تو در آنجا اثری بود                   

در بی خبران حسرت دیدار تو دیدم                      

آواره شدم تا شنوم قصهٔ عشقت                          

سر سبزی بستان جهان دیدم و دانم                        

شوریده سران را زتو سامان و سری هست                

در هر سری از شوق تو شوری و شری بود

از عشق تو در بی خبران هم خبری بود

شرح غم تو نغمهٔ هر رهگذری بود

در باغ و بهار تو گلِ تازه تری بود

بر ما همه سامان تو شور دگری بود

شوریده سران را زتو سامان و سری هست                 

رقصم چو یکی ذره که او را طلبد مهر                      

آواره شدم تا شنوم قصهٔ عشقت                

آواره شدم تا شنوم قصهٔ عشقت                   

بر ما همه سامان تو شور دگری بود

گر ماهِ مرا بر دل مسکین نظری بود

شرح غم تو نغمهٔ هر رهگذری بود

شرح غم تو نغمهٔ هر رهگذری بود