یک شاخه گل ۳۲۲

خوشتر از دوران عشق ایام نیست

مطربان رفتند و صوفی در سماع

بامداد عاشقان را شام نیست

عشق را آغاز هست انجام نیست

مرا مسوز که نازت ز کبریا افتد

دلم زهمرهی اشک وا نمی ماند 

چو خس تمام شود شعله هم زپا افتد

نه آتش است که از کاروان جدا افتد 

خدایا عاشقی سر گشته ام زراه میکده بر گشته ام

الهی دلی سر براهم ده به دامان عشقت پناهم د

بسوی تو رو آورده ام میخانه را گم کرده ام یا رب 

مرا بیش ازین شیدا مکن در پیش او رسوا مکن یارب  

رو به سوی کعبه و پا در ره ره میخانه دارم

بهر من کنج قفس با آشیان فرقی ندارد 

خدایا عاشقی سر گشته ام زراه میکده بر گشته ام

با خدا دست دعا در حسرت پیمانه دارم 

عاشقم در وادی بی خانمانی خانه دارم

بسوی تو رو آورده ام میخانه را گم کرده ام یا رب

خدایا بیش ازین زارم مکن               به چشم عاشقان خوارم مکن

تو شرمنده از یارم مکن                 خوارم مکن زارم مکن یارب           

الهی به زنجیر زلف بتان     به سوز درون شکسته دلان              به نور خرابات پیر مغان    

دل عاشقان را خون مکن     کسی را چو من مجنون مکن             غم از دلم بیرون مکن یارب 

الهی به زنجیر زلف بتان     به سوز درون شکسته دلان به نور خرابات پیر مغان    

مرا بیش ازین شیدا مکن                  در پیش او رسوا مکن یارب

الهی دلی سر براهم ده                    به دامان عشقت پناهم ده      

مرا بیش ازین شیدا مکن                   در پیش او رسوا مکن یارب

                    یارب یارب یارب

من عاشقم من عاشقم بر من منه نامی دگر

در ره گذار آرزو با شاهد و شمع و سبو

با سر خوشان نوش لب خواهم که روز آرم به شب 

خوش آتشی دارم به تن کزسوز عشق خویشتن

خوش آتشی دارم به تن کزسوز عشق خویشتن 

آغاز و انجام جهان عشق است پیش عاشقان

دیوانه ام کن ساقیا از گردش جامی دگر

هر دم نهم در راه تو از تار جان دامی دگر

تا بگذرانم با طرب روز دگر شامی دگر

آتش زنم یکباره من در خرمن خامی دگر

آتش زنم یکباره من در خرمن خامی دگر

ای زهره زین خوشتر مدان آغاز و انجامی دگر