یک شاخه گل ۳۰۵
آذر پژوهش (دکلمه) |
|||||
دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد تا بدانی درد عشق و داغ مهر و غم خوری |
بر یکی سنگین دلی نا مهربان چون خویشتن تا به هجر اندر به پیچی و بدانی قدر من |
||||
رابعهٔ قزداری (دو بیتی) | |||||
دو بیت زیبایی که شنیدید از سراینده ای است به نام رابعه که اغلب تذکره نویسان وی را اولین زن شاعرهٔ بعد از اسلام دانسته اند رابعه فرزند کعب قزداری است که به رابعهٔ قزداری مشهور شده است قزدار یکی از شهرهای هندوستان است رابعه زادهٔ بلخ است و هم عصر رودکی بنا بر این از سرایندگان قرن چهارم هجری بشمار می رود رابعه را با بکتاش غلام برادر عشقی سوزان بود و در این دلدادگی از خویشان ملامت ها شنید از خشم برادر رنجها برد و برای رهایی از دلباختگی کوشش ها نمود ولی چون هر روز شیفتگیش مانند لیلا بیشتر می شد عاقبت جان و دل در این راه نهاد و به دست برادر کشته شد. | |||||
عشق او باز اندر آوردم به بند عشق دریایی کرانه نا پدید توسنی کردم ندانستم همی |
کوشش بسیار نآمد سودمند کی توان کردن شنا ای هوشمند کز کشیدن سخت تر گردد کمند |
||||
رابعهٔ قزداری (غزل) | |||||
دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد تا بدانی درد عشق و داغ مهر و غم خوری |
بر یکی سنگین دلی نا مهربان چون خویشتن تا به هجر اندر به پیچی و بدانی قدر من |
||||
رابعهٔ قزداری (دو بیتی) | |||||
ناهید (ترانه) | |||||
غم و غصه توی قلبم لونه کرده |
ای خدا دلُم پر دردِ |
نمی سازه با مُو دنیا | |||
دیگه بر نمی گردُم به آشیونه ای خدا کسی چه می دونه غم و تنهایی دل را | |||||
خدایا مو به درگاه تو چی بوده گناهم |
که باید یا بسوزم و یا بسازم | ||||
مو جوونم آشیونم شده ویرون |
|||||
غروبِ توی کوهستون ازین دنیا دلم تنگه زتنهایی دلم خونه غم غصه توی قلبم لونه کرده دیگه بر نمی گردم به آشیونه |
منم نالون دل یار مو از سنگه غم و دردم فراوونه ای خدا دلُم پر دردِ ای خدا کسی چه می دونه |
که سر گردون هی می نالم خدایا گله دارم خدایا گله دارم نمی سازه با مُو دنیا غم و تنهایی دل را |
|||
خدایا مو به درگاه تو چی بوده گناهم |
که باید یا بسوزم و یا بسازم | ||||
مو جوونم آشیونم شده ویرون | |||||
غروبِ توی کوهستون ازین دنیا دلم تنگه زتنهایی دلم خونه |
منم نالون دل یار مو از سنگه غم و دردم فراوونه |
که سر گردون هی می نالم خدایا گله دارم خدایا گله دارم |
|||
جهانبخش پازوکی (ترانه) | |||||
شاخه گلی که نثار شد شمارهٔ ۳۰۵ بود که با شرکت دوشیزه ناهید تنظیم یافته اشعار از رابعهٔ قزداری شاعرهٔ قرن چهارم هجری آهنگ محلی ترانه از جهانبخش پازوکی گوینده آذر پژوهش |
|||||