یک شاخه گل ۳۰۲
آذر پژوهش (دکلمه) |
|||||
|
|||||
الهی به یاْس خراباتیان به گم کرده راهان شب های تار که لب تشنه در وادی محشرم |
الهی به عجز مناجاتیان به دریا نوردان دور از کنار رسانم به سرچشمهٔ کوثرم |
||||
میر سنجر کاشانی (مثنوی) | |||||
ابیاتی که شنیدید از ساقی نامهٔ میر سنجر کاشانی است محمد هاشم میر سنجر از شعرای قرن یازدهم و معاصر شاه عباس صفوی است میر سنجر هم مانند بیشتر شاعران دوران صفوی به هندوستان سفر کرده و در آدره نزد اکبر شاه عز و احترامی خاص یافته این هم چند بیتی دیگر از ساقی نامهٔ او. | |||||
بگوئید با باغبان در بهار به گلگشت بستان دلم می کشد در این فصل نتوان زبستان گذشت ضرور است دادن به کوری خواب چنان از می و گل به سامان روم مگر مطربم دست گیری کند به مطرب رسان ساقیا ساغری |
کلید گلستان به مستان سپار نسیم چمن محملم می کشد که آمد بهار و زمستان گذشت دل و دیده را از گل و باده آب که چون تاج افتان و خیزان روم که او جای ساقی دلیری کند که در پرده دارد نوای تری |
||||
میر سنجر کاشانی (مثنوی) | |||||
|
|||||
عبدالوهاب شهیدی (آواز) |
|||||
بگوئید با باغبان در بهار به گلگشت بستان دلم می کشد در این فصل نتوان زبستان گذشت چنان از می و گل به سامان روم مگر مطربم دست گیری کند به مطرب رسان ساقیا ساغری زمی رفت هوش و به نی مانده گوش |
کلید گلستان به مستان سپار نسیم چمن محملم می کشد که آمد بهار و زمستان گذشت که چون تاج افتان و خیزان روم که او جای ساقی دلیری کند که در پرده دارد نوای تری فدای می و نی چه گوش و چه هوش |
||||
میر سنجر کاشانی (مثنوی) | |||||
شاخه گلی که نثار شد شمارهٔ ۳۰۲ بود که با شرکت آقایان عبدالوهاب شهیدی و حبیب الله بدیعی در استودیوی گلها تنظیم گردیده اشعار از میر سنجر کاشانی شاعر قرن یازدهم آهنگ سه گاه گوینده آذر پژوهش |
|||||