یک شاخه گل ۳۰۰

بیا ساقی آن جام زرین بیار 

لبا لب پر از بادهٔ خوشگوار

بیا ساقی آن شب چراغ مغان

که ماند از فریدون و جم یادگار  

به دلشادی خسرو روزگار

به من ده که از دل بر آرم فغان

خوشا نزهت باغ در نوبهار

ببارد هوا قطرهٔ ناب را

بنالد دل رعد چون کوس شاه

نسیم گل و نالهٔ فاخته

بساط گل افکنده بر طرف جوی

بیا ساقی آن می که ناز آورد

جوان گشته هم روز هم روزگار

به کام صدف دُر کند آب را

بخندد لب برق چون صبحگاه

چو یاران یکدل به هم ساخته

به رامشگری بلبل نغمه گوی

جوانی دهد عمر باز آورد  

بیاور سبوی می که فارغم کند زهستی 

خوشا خوشا روزگار ما

در بزم هستی سرمست عشقم 

همچو گل خندان لبم

در بزم هستی سرمست عشقم

همچو گل خندان لبم 

خوشا خوشا روزگار ما

شام سیه بختی سر آمد 

ایران پرستی رسم و ره ماست

از همت شاهنشه ما

سر آید ترانه ای چو بلبلان زشور مستی

به شادی شهریار ما

پیمانه نوش از دست عشقم

تو مست جامی من مست عشقم 

پیمانه نوش از دست عشقم 

تو مست جامی من مست عشقم

به شادی شهریار ما

خورشید آزادی بر آمد

بر اوج گردون منزل گه ماست

خوشا خوشا روزگار ما به شادی شهریار ما

خوشا وقت سحر آواز بلبل

گلستان محفل عیش است کآنجا 

نوای چنگ و بانگ عاشقان است 

جهان در بزم نوروزی نشسته است 

خوشا بر شاخ گل پرواز بلبل

همه برگ گل است و ساز بلبل

به هر شام و سحر دمساز بلبل 

که گل بر تخت پیروزی نشسته است