یک شاخه گل ۲۹۷

عزم آن دارم که امشب نیم مست

سر به بازار قلندر بر نهم 

پای کوبان کوزهٔ دُردی به دست    

بس به یک ساعت ببازم هر چه هست

فتنهٔ زلف دلربای توام

گر غباریست با منت زآنست که من خسته خاکِ پای توام

چون به صد وجه آشنای منی

تشنهٔ جام جان فزای توام 

من به صد درد مبتلای توام 

به سر زلف دلربای منی 

گر ببندد فلک به صد گرهم

گر نمانم من ای صنم روزی

گر ببندد فلک به صد گرهم

گر نمانم من ای صنم روزی

به لب لعل جان فزای منی  

تو به مویی گره گشای منی

تو که جان منی بجای منی

تو به مویی گره گشای منی

تو که جان منی بجای منی

قسم بخدا

به اشک گرم

بدلهای سرا پا درد

به ساغر می

به چشمان دل سیهت

به سودای آن سری که زشوق

به آغوش گرم و دلکش تو

به مستان جام عشق خدا

به دلهای رفته از دو جهان

که چون ساغر بجوشم بجوشم

به موی سیاه تو سوگند

به طوفان اشک دو چشمم

به شور و نواهای مستی

قسم بر خداوند کعبه  

به نور صفا 

به آه سرد 

به مجنون بیابان گرد

به نالهٔ نی

به گردش جام نگهت

زند بوسه بر غبار رهت

برخسار همچو آتش تو

به پیمان عشق و اهل وفا             به رندان خانقاه صفا 

به دامان پاک پیر مغان               به غوغای بزم میکده ها

که چون نی در خروشم خروشم

به موج نگاه تو سوگند

که شوید گناه تو سوگند

به آشوب دریای هستی  

به حق جویی و حق پرستی