یک شاخه گل ۲۸۰

نگاهی بس عتاب آمیز داری

تو ای سرو از کدامین بوستانی

گره بر خنده ای لبریز داری

که قدی آرزو انگیز داری

شاپور تهرانی (غزل)

نگاهی بس عتاب آمیز داری

تو ای سرو از کدامین بوستانی

گره بر خنده ای لبریز داری

که قدی آرزو انگیز داری

مست از شراب صحبت جانانه ام هنوز

جان دادم و تعلق جانان زدل نرفت

بیرون نرفته بوی گل از خانه ام هنوز

بیرون شدم زعالم و در خانه ام هنوز

همین امشب به یاد رخ محبوبم                                 در میخانه می کوبم من دیوانه امشب

ببوسم به یاد لب نوش او                                       لب پیمانه امشب

به گرد شرار منِ آتشین                                       شوم پروانه امشب

خوشا حال آن زمان ها که من به دوشت نهاده سرمست بوی تو بودم

چه شب ها که من زشب تا سحر به صد شوق و آرزو رو به روی تو بودم

کنون گر مهربان ای گل وگر نا مهربانی                    برای من که می سوزم هنوز آرام جانی

به عشق تو خو کرده این جان من خوشا مستی و جانفشانی

کنون گر مهربان ای گل وگر نا مهربانی                    برای من که می سوزم هنوز آرام جانی

به عشق تو خو کرده این جان من خوشا مستی و جانفشانی

چنان رهگذر چرا بی خبر تو از آه و نالهٔ سینهٔ عاشقانی

چنان رهگذر چرا بی خبر تو از آه و نالهٔ سینهٔ عاشقانی