برگ سبز ۳۷

چشم بگشا چشم بگشا كه جلوه دلدار  

این تماشا چو بنگری گویی 

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی الدار غیره دیار

عاشقی دانی چه باشد جان و تن بگداختن

از خودی بیزار گشتن دوست را جستن به جان

غیر مهر دوست را از دل برون انداختن

ترك درمان كردن و با درد عشقش ساختن

عاشقی دانی چه باشد جان و تن بگداختن

از خودی بیزار گشتن دوست را جستن به جان 

خانهٔ حق است دل جز دل نباشد جای حق

غیر مهر دوست را از دل برون انداختن

ترك درمان كردن و با درد عشقش ساختن

پس بباید خانه را از غیر حق پرداختن

كی كجا  خاطر رندان جهان ناشاد است

چون بد و نیك و جهان جمله ثباتی نكنند 

با بد و نیك جهان  گر نكنی خو چه كنی

این غم دین خورد و آن غم دنیا لیكن    

از سر حسن عمل بین  كه بسی ملك جهان

از سر حسن عمل بین  كه بسی ملك جهان

باده ده باده كه بنیاد جهان بر باد ست

خرم آن كس  كه به هر نیك و بدی دلشاد است

چون در خواهش دل بر رُخ شخص نگشاده است

عارف آن است كه از هر دو جهان آزاد است

رفت بر باد و  خرابات هنوز آباد است

رفت بر باد و  خرابات هنوز آباد است