برگ سبز ۱۱

چشم بگشا که جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

یارب از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار ده  

مدتی گفتار بی كردار كردی مرحمت                       

چشم بینا  جان آگاه و دل بیدار ده

روزگاری هم به ما كردار بی گفتار ده

ما در دوجهان غیر خدا یار نداریم

مسكین و فقیریم و به كاشانهٔ دنیا                             

ما جز غم او هیچ دگر كار نداریم

با نیك و بد هیچ‌كسی كار نداریم

طاعت از دست نیاید گنهی باید كرد

منظر دیده قدمگاه گدایان شده است

تیغ عشق و سر این نفس مقنع بخرد

روشنان فلكی را اثری در ما نیست 

شب كه خورشید جهانتاب نهان از نظر است  

شب كه خورشید جهانتاب نهان از نظر است  

خوش همی می‌روی ای قافله سالار به راه

نه همین صف زده مپگان سیه باید داشت  

جانب دوست نگه از نگهی باید داشت

گر مجاور نتوان بود به میخانه نشاط 

در دل دوست به هر حیله رهی باید كرد

كاخ دل در خور اورنگ شهی باید كرد

زین سپس خدمت صاحب كلهی باید كرد

حذر از گردش چشم سیهی باید كرد

قطع این مرحله با نور مهی باید كرد

قطع این مرحله با نور مهی باید كرد

 گذری جانب گم كرده رهی باید كرد

به صف دلشدگان هم نگهی باید كرد

كشور خصم تبه از سپهی باید كرد

سجده از دور به هر صبحگهی باید کرد

ما به پای خم می سر بشكنیم

پیر میخانه اگر بر روی ما

نیست در آیین ما هرگز سزا

توبه را بر روی ساغر بشكنیم

در ببندد حلقه بر در بشكنیم

دل ز درویش و توانگر بشكنیم

امروز به شهر دل پریشان ماییم

رندان و معاشرانِ رسوا شده را

ننگ همه دوستان و خویشان ماییم

گر  می‌طلبی بیا كه ایشان ماییم

امروز به شهر دل پریشان ماییم

رندان و معاشرانِ رسوا شده را

ننگ همه دوستان و خویشان ماییم

گر  می‌طلبی بیا كه ایشان ماییم