گلهای رنگارنگ ب۲۸۶

پایه حسن تو آفتاب ندارد                       

ماه كه باشد در برابر روی ات                

مایه زلف تو مشك ناب ندارد

روی خود از شرم در نقاب ندارد

نبود زرخت قسمت ما غیر نگاهی             

بشینم  سر راهی به امید نگاهی          

بگویم ای نگار من چه بی مهرو وفایی                  

هر كس كه لب لعل تو را جانم لعل تورا    

حقا چه خوش كنده عقیق                              

بشینم سر راهی بامید نگاهی                            

بگویم ای نگار من چه بی مهرو وفایی                    

آن هم ندهد دست و مگر گاه و بگاهی

ببینم مهرو ماهی

چه پر جوروجفایی

دید و بخود گفت

جانم كنده عقیق یمنی را

ببینم مهرو ماهی

چه پر جور جفایی

از جان كه نداشت هیچ سودم تو بهی                       

از دیده كه نقشِ تو نمودم تو بهی                                

وز دل كه فرو گذاشت سودم تو بهی

دیدم همه را و آزمودم تو بهی

گفتم كه از دستت وز عهد بد برستم                      

چون دامنش نگیرد الا شكست دستی                        

تا من بلند باشم پستم كند به دعوی               

گفتم اگر بسوزی جان مرا سزایم               

با وی كه شهد و شیرم هم دامنش بگیرم                    

گفتا چگونه بندی چیزی كه من شكستم

اكنون بلند گردم چون عشق كرد پستم

چون نیست گرد آنگه باز آورد به هستم

ای بت مرا بسوزان زیرا كه بت پرستم

اما چگونه گیرم چون من شكسته دستم

ایزد دلكی مهر فزایت بدهاد                          

خوبی و خوشی و دلفریبی و جمال             

زین به نظری به این گدایت بدهاد

داری همه جز وفا خدایت بدهاد

نبود زرخت قسمت ما غیر نگاهی             

بشینم  سر راهی به امید نگاهی          

بگویم ای نگار من چه بی مهرو وفایی                  

هر كس كه لب لعل تو را جانم لعل تورا    

حقا چه خوش كنده عقیق                              

بشینم سر راهی بامید نگاهی                            

بگویم ای نگار من چه بی مهرو وفایی 

آن هم ندهد دست و مگر گاه و بگاهی

ببینم مهرو ماهی

چه پر جوروجفایی

دید و بخود گفت

جانم كنده عقیق یمنی را

ببینم مهرو ماهی

چه پر جور جفایی