گلهای رنگارنگ ث۲۷۵

روشنک (گوینده)

مرا به یاد تو ایام عمر پیروز است

كه با خیال تو روزم همیشه نوروز است

زآفتاب جمالت شكفته ام كه مرا

چو جلوه ی تو نباشد شب است اگر روز است

بیا به فصل گل و این دو عشق و دورِ بهار

ببین كه همدم من آك خانمانسوز است

بهار و می طرب افزا شد از طلیعه گل

زعشق گل دلِ بلبل چو لاله پر سوز است

مریم ساوجی(غزل)

تو ای دل مهبط نور خدایی

تو كام عشقی و مهدِ صفایی

تو مرآت صفای ذوالجلالی

تو جولانگاه عشق لایزالی

به روز شادی ام خوش می نوازی

به شام غم چو شمعی می گدازی

به تنهایی مرا دمساز هستی

شبانگه تا سحر همراز هستی

شاعر ناشناس

از آن دایم به نزدت در سجودم

كه عكس لطف حقی در وجودم

كسی مریم نشان از آشنا داشت

كه او مهرابِ دل را با صفا داشت

شاعر ناشناس

 پروین(ترانه)

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

تا بی خبر بمیرد در عین خود پرستی

حافظ

عزیز دلم یار خوشگلم شمع محفلم

یا من از تو جدا نمیشم بیا عزیز دل من

من از تو رضا نمیشم بیا یار خوشگل من

من از روز ازل دل بر تو بستم خدا خدا

من از نوشین لبت مدهوش و مستم

بیا آرام جانم بیا دردت به جانم بی تو نمانم خدا خدا

بیا بنشین كه دل ، بیا بنشین كه دل بردی زدستم

علی اکبر شیدا

آذر پژوهش

یارب به خدایی خدائیت

وآنگه به كمال پادشائیت

كز عشق به غایتی رسانم

كو ماند اگر كه من نمانم

شاعر ناشناس

نُخُستم باده دادی مست كردی

به مستیدن مرا پا بست كردی

مثنوی خسرو و شیرین نظامی گنجوی

دیده مپوشان به تماشای گل

باده مستانه بزن پای گل

چون گل رخسارِ دلآرای دوست

جلوه كند روی دلآرای گل

 رهی معیری (غزل)

عبدالوهاب شهیدی(آواز)

ای عاشقان، ای عاشقان پیدا شوم،پیدا شوم

بر روی آن مهروی خود   شیدا شوم ، شیدا شوم

معشوقه گر گوید برو در عشق ما رسوا شوی

من زهد را یكسو نهم رسوا شوم ، رسوا شوم

یارم اگر ترسا شود زُنّار بندم بر نیاز

در كفر اگر صادق نیم ترسا شوم ، ترسا شوم

زان آب رحمت قطره ای بر من فشان تا وا رهم

تا كی صدف باشد چنین ، دریا شوم ، دریا شوم

زان آب رحمت قطره ای بر من فشان تا وا رهم

تا كی ، تا كی صدف باشد چنین دریا شوم ، دریا شوم

ساقی چنین می میدهد زان دُرد دَرد آلوده ام  

میخانه ها را سر به سر صحبا شوم ، صحبا شوم

منسوب به مواوی(غزل)

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.