برگ سبز ۴۸

چنان سرمست و حیرانم من امشب 

ز ذوق قول مطرب در سماعم

دلا زین‌سان كه می‌یابی خرابم 

گهی شمع و گهی پروانه‌ام من

گهی با ظلمت كفرم من امروز 

همان آتش كه در حلاج افتاد 

زمن چشم ادب امشب مدارید 

به نور شمس بر اوج فلك‌ها  

كه خود را هم نمی‌دانم من امشب

تو پنداری كه رقصانم من امشب

یقین می‌دان كه زین‌سانم من امشب

گهی جان گاه جانانم من امشب

گهی با نور ایمانم من امشب

همان افتاده در جانم من امشب

که بس مجنون و حیرانم من امشب

بسان مه فروزانم من امشب

در سینه‌ام هنوز دل مضطری بجاست

خشك ای درخت عشق نگردی به روزگار 

برقی هنوز در دل خاكستری بجاست

تا قلب خون فشانی و چشم تری بجاست

یك شبی آتش در نیستانی فتاد  

شعله تا مشغول كار خویش شد

نی به آتش گفت كاین آشوب چیست  

گفت آتش بی‌سبب نفروختم 

چون كه می‌گفت هی نیم با صد نمود 

با چنین دعوی چرا ای كم عیار  

سوخت چون عشقی كه بر جانی فتاد

هر نئی‌ شمع مزار خویش شد

مر تو را زین سوختم مطلوب چیست

دعوی بی‌معنی‌ات را سوختم

همچنان در بند خود بودی كه بود

برگ خود می‌ساختی هر نو بهار

مجذوب‌ تبریزی (مثنوی)