گلهای رنگارنگ ب۲۱۰

ما در خلوت به روی غیر ببستیم               

هر چه نه پیوند یار بود بریدیم                

از همه باز آمدیم و با تو نشستیم

آنچه نه پیمان دوست بود شكستیم

هر كس به تماشایی رفتند به صحرایی              

یا چشم نمی بیند یا راه نمیداند                      

گویند رفیقانم در عشق چه سر داری             

من دست نخواهم برد الا بسر زلفت           

ما را كه تو منظوری خاطر نرود جایی

هر كو بوجود خود دارد زتو پروایی

گویا كه سری دارم در باخته در پایی

گر دسترسی باشد یك روز به یغمایی

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا             

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی          

بی وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا

سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا             

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی 

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست                  

نازنینا،نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم                    

وه كه با این عمرهای كوته بی اعتبار                    

آسمان چون جمع  مشتاقان پریشان می كند               

شهریارا بی حبیب خود نمی كردی سفر               

بی مونس و تنها چرا ، تنها چرا                     

بی وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا

سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا

من كه یك امروز مهمان توام فردا چرا

دیگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا

این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

در شگفتم من نمی پاشد زهم ( دنیا چرا

راه مرگ است این یكی بی مونس و تنها چرا

حالا چرا   تنها چرا