یک شاخه گل ۲۱۲

      
یک شاخه گل برنامه شماره ۲۱۲        
         
دکلمه: روشنک        
 

صبح است و صبا مشك فشان می گذرد

بر خیز چه خسبی كه جهان می گذرد 

در یاب كه از كوی فلان می گذرد

بوئی بستان كه كاروان می گذرد

  
      مولانا (رباعی)
       
 

من عاشقی از كمال تو آموزم  

در پردهٔ دل خیال تو رقص كند 

بی تو غزل از جمال تو آموزم

من رقص خوش از خیال تو آموزم

  
      مولانا (رباعی)
       
 

گر خوب نیم خوب پرستم باری

گر نیستم از اهل مناجات رواست  

ور باده نیم باده پرستم باری

از اهل خرابات تو هستم باری

  
      مولانا (رباعی)
       
آواز: اکبر گلپایگانی       
 

تا بدامان تو ما دست توّلا زده ایم 

تا نهادیم به كوی تو صنم روی نیاز  

در خور مستی ما رَطل و خُم و ساغر نیست 

نشوی غافل از اندیشهٔ شیدائی ما 

جای دیوانه چو در شهر ندادند هما     

به توّلای تو بر هر دو جهان پا زده ایم

پشت پا بر حَرَم و دِیر و كلیسا زده ایم

ما از آن باده كشانیم كه دریا زده ایم

گر چه زنجیر به پای دل شیدا زده ایم

من و دل چند گهی خیمه به صحرا زده ایم

  
      همای شیرازی (غزل)
دکلمه: روشنک      
 

عشقت به دلم در آمد و شاد برفت  

گفتم به تكلف دو سه روزی بنشین  

باز آمد و رخت ناز بنهاد و برفت

بنشست و كنون رفتنش از یاد برفت

  
      مولانا (رباعی)
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد    
       
       


Back to programme page