برگ سبز ۳۹

      
           
         
       
گوینده: روشنک      
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
       
گوینده: روشنک      
 

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

نه به زرق آمده ام تا به ملامت بروم

طاقت بارفراق این همه ایامم نیست

بندگی ورزم اگرعزت و اکرامم نیست

 
      سعدی (غزل)
       
گوینده: روشنک      
 

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

نه به زرق آمده ام تا به ملامت بروم 

دوستت دارم اگرلطف کنی یا نکنی  

طاقت بارفراق این همه ایامم نیست

بندگی ورزم اگرعزت و اکرامم نیست

به دوچشم توکه چشم ازتوبه انعامم نیست

 
      سعدی (غزل)
       
گوینده: روشنک      
 

فارغ ازذکرتوعضوی چه حکایت باشد

سراپای توای دوست که ازدوستیت 

سعدیا نامتناسب حَیَوانی باشد  

سرمویی به غلط درهمه اندامم نیست

خبرازدشمن و اندیشه زدشنامم نیست

که بگوید که دلم هست و دلارامم نیست

 
      سعدی (غزل)
       
آواز: فاخته ای      
 

ما ذره ای مِهرجمالت سزای ماست

تا کوی توست سجده گه ما به راستی   

با آنکه هست دیده عشاق ناظرم

ازخستگان با دیده شوق رخ مهتاب  

پیوسته درهوای توبودن هوای ماست

قبله نمای اهل ارادت سرای ماست

پیوسته دَرد هجربرتو نوای ماست

ازسَرکشی اگرنه مرادت سَرای ماست

 
      شاعر ناشناس (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  دوستت دارم اگرهم لطف کنی یا نکنی       به دوچشم توکه چشم ازتو به انعامم نیست  
     سعدی (غزل)  
       
       
گوینده: روشنک      
  زیبد که زدرگاهت نومید نگردد باز آن کس که به امیدی برخاک دَرت افتد  
      عراقی(غزل)
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفه درویش. علی نگهدار شما.  
       
       
       

Back to programme page