یک شاخه گل ۱۶۱

      
           
 دکلمه: روشنک         
 

ما بدان قامت و بالا نگرانیم هنوز

جز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت

دیگران وادی عشق تو به پایان بردند  

وز غمت خون دل از دیده روانیم هنوز

بر همان عهد كه بودیم بر آنیم هنوز

ما به یاد تو در این دشت دوانیم هنوز

 
      ادیب نیشابوری (غزل)
       
 

دو بیتی كه شنیدید و شاید هم بدان آشنا باشید از سراینده ای است كه گر چه دیگر در قید حیات نیست از شاعران معاصر محسوب می شود وی به ادیب نیشابوری مشهور است نامش عبدالجواد و از فرزندان خراسان و زادهٔ نیشابور است ادیب نیشابوری از جمله مردانی است که با وجودی كه از یك چشم نا بینا و چشم دیگرش بسیار ضعیف بود به تحصیلات عالیه پرداخت تا بدانجا كه توانست بسیاری از جوانان خراسان را فرصت استفاده از مجلس درسش دهد

 
       
 

همچو فرهاد بود كوه كنی پیشه ما 

بهر یك جرعه می منّت ساقی نكشیم 

كوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما

 اشك ما باده ما دیده ما شیشه ما

 
ترانه: شُبِیری      
 

همچو فرهاد بود كوه كنی پیشه ما 

بهر یك جرعه می منّت ساقی نكشیم  

عشق شیری ست قوی پنجه و می گوید فاش  

كوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما

 اشك ما باده ما دیده ما شیشه ما

هر كه از جان گذرد بگذرد از بیشه ما

 
       
    بیا آرامِ جانم بیا سرو روانم  
       
 

دل به یارِ بیوفای خویشتن

زخم فرهاد و من از یك تیشه بود 

هر كه ننشیند به جای خویشتن

دادم و دیدم سزای خویشتن

او به سر زد من به پای خویشتن

افتد و بیند سزای خویشتن

 
      ادیب نیشابوری (ترانه)
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد    

Back to programme page