یک شاخه گل ۱۵۹

فرخ صبا آنكه تو بر وی نظر كنی  

آزاد بنده ای كه بود در ركاب تو

مقدور من سری است كه در پایت افكنم 

فرخنده روی آنكه تو بر وی گذر كنی 

خرم ولایتی كه تو آنجا سفر كنی

گر زآنكه التفات بدین مختصر كنی

چند بیتی كه به سمع رسید از طیبات شیخ اجل سعدی سخنور نامی قرن هفتم و هم عصر مولانا است سخنوری كه در نظم و نثر لطف و روانی و سادگی بیان شیوای خود را بدان پایه رسانید كه اشعارش به سهل و ممتنع موصوف گردید و بسزا معروف.

غزل های سعدی سراسر آهنگ است نغمه است نوای عاشقانه است بدین سبب از دیر باز همواره الهام بخش صاحبدلانی بوده كه بر اشعار دلپذیرش آهنگی موزون ساخته و به دل ها نشانده اند از آن جمله شیداست كه بر بیتی چند از او نوائی دل انگیز ساخته كه اكنون با آوای گرم پروین می شنوید

دانمت آستین چرا  پیش جمال میبری 

آمدمت كه بنگرم باز نظر بخود كنم

هر چه كنی بكار من جان منی ویا ر من

سعدی اگر هلاك شد عمر تو با دو دوستان

رسم بود كز آدمی  روی نهان كند پری

سیر نمی شود نظر بس كه لطیف  منظری

پیش كه داوری برند از تو كه خصم و داوری

عاشق زار خویش را گر بِكُشی چه غم خوری