یک شاخه گل ۱۳۱

مهرت ازخاطرم ای دوست به در خواهم کرد

شب هجران تو با ناله به سر شد همه عمر 

جان نثار قدم یار دگر خواهم کرد

بعد از نیز همین گونه به سرخواهم کرد

مهرت ازخاطرم ای دوست به در خواهم کرد  

شب هجران تو با ناله به سر شد همه عمر 

دل و دین از کف من مهرسیه چشمان برد

یک زمان همقدم باد صبا خواهم شد

گرنظر باز نگیری زمن ای یار عزیز

همچو دانش به مددکاری چشم تر خویش  

جان نثار قدم یار دگر خواهم کرد

بعد از نیز همین گونه به سرخواهم کرد

دیگرازچشم سیاه تو حذر خواهم کرد

عالمی را زجفای تو خبر خواهم کرد

از همه کون و مکان صرفنظر خواهم کرد

آخر اندر دل سنگ تو اثر خواهم کرد

حیرانم حیرانم زدست دل سرگردانم   

دل دیوانه من شده بیگانه من 

شده کاشانه من پر زافسانه من 

بازاین که آسمان پیما شد 

دل اگر دل من باشد جانا 

گل بی رونق هرگز نهراسد زخزان

هرکس عاشق شد غم مرا می داند

ای که درجهان جزحکایت بیش و کم نداری  

هرکس عاشق شد غم مرا می داند 

دل دیوانه من شده بیگانه من 

شده کاشانه من پر زافسانه من 

گریانم گریانم گواه من این دامانم

افسون‌ها کردم که رام من گردد

وای از من، کی جهان به کامم گردد

بارب زبیم طوفان ها شد

نکند زغم هجران پروا

زبلا کی بگریزد، دل سودازدگان

رنج این ره را شکسته پا می داند

باتوچون کنم راز دل بیان چون که غم نداری

رنج این ره را شکسته پا می داند

افسون‌ها کردم که رام من گردد

وای از من، کی جهان به کامم گردد