یک شاخه گل ۱۱۹

دلی كز بند خواهش رسته باشد 

بماند گلشن او شادی افزای   

ره آسودگی دانسته باشد

مگر در آن گل غم رسته باشد  

باز سوی كوه تنهایی روان شد جان من

بعد عمری جستجو بالین آرامش نیافت  

با هنر بسته است دل پیمانی از عهد الست 

اشك من لبخند گردد گر دمی از راه لطف

باز اندوه جوان ناخوانده شد مهمان من

روح ره پیمای خود فرسای سر گردان من

گر چه دل بشكست هر گز نشكند پیمان من

وآن لب خندان نهی بر دیده گریان من

مسعود فرزاد علاوه بر نویسندگی و شاعری مترجمی است توانا ترجمه غزل های خواجه به زبان انگلیسی از جمله خدمات برجسته او در تالیف فرهنگ ایران و جلوه گاه اشعار عرفانی یعنی دیوان حافظ است

گِریَم دور از رویت های های   

مد هوشم از غم سر مستم بی می

هر كجا روم تویی تویی در برابرم    

خون دل نوشم چون دریا جوشم در هوای تو 

 دارم از دل با آن لب پیغامی

گر او روزی با من همرهی كند

گریم دور از رویت های های

لَرزم چون گیسویت وای وای

میسوزم چون گل مینالم چون نی

آرزوی من بیا بیا یك شب از درم

در شعرم پنهان در اشكم پیدا جلوه های تو

لطفی قهری كامی یا دشنامی

كان لب یكشب گرمی با رهی كند

لرزم چون گیسویت وای وای