یک شاخه گل ۱۰۸

      
         
دکلمه: روشنک        
 

صبح است وسبو ایزدگان را تب و تاب است       

ما گوش بر افسانهٔ زُهّاد ندادیم

ساقی قدحی چارهٔ غمها می ناب است

كو راد سحر گاهی ما جام شراب است

  
      مستورهٔ كردستانی (دو بیتی)
       
 

هر كس به دل آرامی دارد سرو سودایی 

گر باغ و گُلت خوانم ور مهرو مهت دانم  

تو شوخ پری پیكر آرام دل مایی

از خود غلطم جانا در وهم نمیآیی		  
      مستورهٔ كردستانی (غزل)
       
  این نسیمی كه چنین مشك فشان می آید   مگر از كوی تو ای جان جهان می آید  
      مستورهٔ كردستانی (قطعه)
       
آواز: گلپایگانی      
 

همچو نی ای عشق جانم سوختی  

همچنان هندو كه سوزد كشته را  

لب چو بستم سینه شد آتش فشان 

شعله ات از سینه ام بالا گرفت

نا توانی دیدی و بی تابی ام   

همچو نی ای عشق جانم سوختی  

بند بند استخوانم سوختی

زنده زنده جسم و جانم سوختی

چون گشودم لب زبانم سوختی

آنقدر تا آشیانم سوختی

آخر این تاب و توانم سوختی

بند بند استخوانم سوختی

  
      بیژن ترقی (غزل)
       
دکلمه: روشنک       
 

امروز كه ساقی به چمن فصل خزان است  

من مُلك جهان را به بها بدهم و گیرم  

می ده نكن اندیشه صبا مشك فشان است

یك جرعه از آن می كه به از هر دو جهان است

  
      مستورهٔ كردستانی (دو بیتی)
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد    
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       


Back to programme page