یک شاخه گل ۱۰۳

      
یك شاخه گل برنامهٔ شمارهٔ ۱۰۳        
         
دکلمه: روشنک        
 

خزان به عاشق هجران كشیده می ماند 

گُل نچیدهٔ آن روی ناز پرور بین  

گُل فسرده به عشق رمیده می ماند

كه از صفا به گُل صبح چیده می ماند

  
      امیری فیروز كوهی (غزل)
       
  این بار سخن از امیر است امیری فیروز كوهی متخلص به امیر امیر از سرایندگان دانشمندی است كه شعرش از فصیح ترین و زیبا ترین اشعار فارسی شمرده می شود غزل های امیر دلآویز و با انسجام و دارای مضامین بكرو تشبیحات تازه است از مجموعهٔ آثارش منظومهٔ عفاف نامه را می توان نام برد كه منتشر شده است و این هم چند بیتی دیگر از غزل دلنشینی كه عشق رمیده اش نامیده  
       
 

خزان به عاشق هجران كشیده می ماند 

گُل نچیدهٔ آن روی ناز پرور بین 

دلِ تهی زتاثّر درون سینهٔ ما 

بریدن من از احباب اختیاری نیست 

صلاح خویش زهیچ آفریده نشنیدست  

گُل فسرده به عشق رمیده می ماند

كه از صفا به گُل صبح چیده می ماند

به آشیانهٔ مرغ پریده می ماند

دلِ رمیده به شاخ بریده می ماند

مگر امیر به هیچ آفریده می ماند

  
      امیری فیروز كوهی (غزل)
       
ترانه: مرضیه       
 

خدایا چه كنم غیر درد و غم همنفس ندارم 

ای سلسله مو نصیبم كو به جز نا كامی 

گهی در عشق و شیدایی حدیث نا تمامم من  

به جز مشت پری بی تو ای پری در قفس ندارم

عاشق شده ام نمی ترسم من از بد نامی

سبوی خانه بر دوشم می نادیده جامم من

  
       
    دل پر هوس ندارم  
       
  گهی در عشق و شیدایی حدیث نا تمامم من   سبوی خانه بر دوشم می نادیده جامم من  
       
    دل پر هوس ندارم  
       
  گه چون اشگی گه چون آهی گه جان بخشی گه جان كاهی    
    گر با من آمیزی گر از من بگریزی  
       
   نظر سوی كس ندارم نظر سوی كس ندارم    
    گه چون اشگی گه چون آهی گه جان بخشی گه جان كاهی  
       
  گر با من آمیزی گر از من بگریزی    
     نظر سوی كس ندارم نظر سوی كس ندارم  
      نواب صفا (ترانه)
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد    
       


Back to programme page