یک شاخه گل ۸۴

      
یک شاخه گل برنامه شماره ٨٤
        
       
دکلمه: مهناز شیراتی      
  یک امشبی که تویی در برابرم سرمست  گمان مبر که خبر از وجود خویشم هست  
      حبیب خراسانی (غزل)
       
  با این شعر دل انگیزی که شنیدید می خواهیم بار دیگر از شاعری فاضل که زاده خراسان است و متخلص به حبیب، صحبت بداریم و از اشعار دلپذیرش صاحبدلان را محظوظ بداریم. شادروان حاج میرزا حبیب خراسانی از دانشمندانی است که بسیاری از مردم خراسان از مکارم اخلاقی و گفتارهای عمیقش مستفیض شده اند. شعرش با انسجام، عارفانه و گاه لبریز از ظرافت و لطافتی است که در شعر سعدی می توان یافت. از شادروان حاج میرزا حبیب علاوه بر دیوان که شامل قصاید و غزلیات است کتبی موسوم به منتظم، ثمرات اوراق و مغنی باقیمانده که نزد اهل دانش گرانبهاست.  
       
       
 

یک امشبی که تویی در برابرم سرمست 

نشسته ای تو، من و شمع ایستاده به پای 

قسم به جان تو کز جامه ازجهان برخاست 

نهاد دل به تو و از همه جهان برداشت 

به خواب نیز نمی آید این خیال که تو 

گمان مبر که خبر از وجود خویشم هست

تو مست باده و من مست چشم باده پرست

هرآنکه یک نفس ازعشق با تو نشست

گشاد درب تو و بر رخ عالم بست

نشسته باشی و من ایستاده جانب در

  
      حبیب خراسانی (غزل)
       
ترانه: فاخته ای       
  داد از دل، فریاد از دل، کی گردم آزاد از دل   هرجا بایک هوس رَوَد، گل بیند در قفس رود  
       
    داد از دل،فریاد از دل  
       
  چون رود پی کسی سرزپا نمی شناسد          غیریار خود دگر آشنا نمی شناسد،  
       
    نمی گریزد نمی هراسد  
       
 

بلا و آفت و قضا، دری فرا نمی شناسد 

اگربگویمش غمخوار من شو 

زدست دل چه می کشم، وای وای وای 

یک دم، یکجا بندش نکنم، نکنم، نکنم 

نمی رود پی بقا، بجز فنا نمی شناسد

به بام و برزند که دورازحال من شو

 به زندگی در آتشم، وای وای وای

هرگزرامش، طردش نکنم، نکنم، نکنم

  
      معینی کرمانشاهی (ترانه)
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد.  
       
       
       
       
       


Back to programme page