یک شاخه گل ۷۴

      
یک شاخه گل برنامه شماره ٧٤        
         
گوینده: روشنک        
 

آنچه برمن از جفای گنبد مینا گذشت 

آنچه از شادی به ما بگذشت بعد از سالها   

دلبری داریم و جانی در رهش کرده فدا 

کافرم گر هیچ گه بر مردم دانا گذشت

بود چون اندیشه ای کز ذهن نابینا گذشت

کس نمی داند که درعشقش چه ها بر ماگذشت

  
      سعید نفیسی (غزل)
       
       
  در شاعری مانند نویسندگی دستی چیره دارد و اگر بگوییم کثرت تألیفات و افاضاتش کم‌تر نظیر دارد، گزاف نگفته‌ایم. امروز هم که دوران پیری و کهولت اوست به تألیف و تصنیف‌های تازه‌ای مشغول و به خدمت به فرهنگ ایران سرافراز است. تحقیق در آثار گمشده بیهقی، تحقیق درباره فخرالدین ابراهیم عراقی، مدرسه نظامیه بغداد، زندگانی و اندیشه ابن سینا و خاندان طاهریان از جمله تألیفات اوست. استاد سعید نفیسی گرچه اشعارش پسندیده و با انسجام است ولی نگران طبع و نشر دیوانی به نام خود نیست و می‌گوید ادبیات ایران از حیث شعر غنی است باید بیشتر به نثر پرداخت، به خصوص در عصر حاضر.
 		  
       
 

ای خوش آن دل کز بلا آسوده نیست  

آزمون مرد این رنج و بلاست   

لذتی کاندر دم هشیاری است   

آن که کام خویش می‌بیند همی    

با همه آرامشی کاندر دل است 

این سیاهی کاز قلم رانی کنون   

خالی از هر بوده و نابوده نیست

کین همه رنج و بلا بیهوده نیست

در یکی عمر خمار آلوده نیست

دیده‌ای دارد ولی بگشوده نیست

چشم همچون چشم من نغنوده نیست

دود دل باشد نفیسی دوده نیست

  
      سعید نفیسی (غزل)
       
ترانه: مرضیه       
 

مکش ای حبیب رنجم، مده ای حکیم پندم 

شب و روز اشک بارم که به هجر او دچارم   

چه شود اگر چو چنگت، تو شبی به بر بگیری

به قفای عشق و مستی زتمام ملک هستی 

که به عشق پایبندم، که به دوست دردمندم

همه عمر بی‌قرارم که به زلف او ببندم

که چو نی نوای عشقت شنوی زبند بندم

غم اوست برمردام، رخ اوست در پسندم

  
      طلوعی ارکی (غزل)
       
       
  پیوسته دلت شاد  و لبت خندان باد.    


Back to programme page