یک شاخه گل ۷۰
دکلمه: روشنك | |||||
ای یار سفر كرده اگر یار منی ای مهر فروزنده كجایی كه دگر |
شمع دگران چرا به هر انجمنی تاریك شوم چو روز روشن نكنی |
||||
سهیلی خوانساری (غزل) | |||||
ای كرده سفر كز تو پیامی نرسید رنجی كه من خسته كشیدم زغمت |
در شهر كسی چون تو جفا پیشه ندید هر گز مجنون زغم لیلا نكشید |
||||
سهیلی خوانساری (غزل) | |||||
ترانه: یاسمین | |||||
فصل عیش و روز گشتِ | سبز و خرم باغ و دشتِ | ||||
دوره غم ها گذشته | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
آسمون با من بجنگه | این دلِ من وه چه تنگه | ||||
گر چه این دنیا قشنگه | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
هر پر از سویی پرید هر كه دل در سینه داشت |
سوی صحرا پر كشید پیش دلداری گذاشت |
||||
گر خزان همچون بهاره | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم | نهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
آواز: یاسمین | |||||
شدم چو برگِ خزان ای بهار حسن بیا | كه بشكفد چو گلِ نو بهار قلبِ حزین | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
ترانه: یاسمین | |||||
آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم | تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
ترانه: یاسمین | |||||
ضدلِ شكسته ، خراب و خسته ، به خون نشسته | |||||
گر چه این دنیا قشنگه آهوی بی جفتِ دشتم هر كه دیدم یاری داره |
پس چرا من بی نصیبم
پس چرا من بی نصیبم |
هر كجا میرم غریبم من به صحرا هر چه گشت هر كجا میرم غریب |
|||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
دکلمه: روشنك | |||||
سهیلی خوانساری شاعری است هنر دوست و در كتاب شناسی صاحبنظر، اشعارش شیوا، دلنشین و بیشتر به صورت غزل است و حكایت از احساسات رقیق می كند . |
|||||
كاش از پی این شام سحر می آمد روزی مه من در بر خویشم می خواند |
این شام سیاه من بسر می آمد یا آنكه شبی مرا به بر می آمد |
||||
سهیلی خوانساری (رباعی) | |||||
ای كرده سفر خدا نگه دارِ تو باد هر چند به جز جور و جفا كارِ تو نیست |
در هر قدمی لطف خدا یارِ تو با اندر حقِ ما مهر و وفا كارِ تو باد |
||||
سهیلی خوانساری (رباعی) | |||||
ترانه: یاسمین | |||||
فصل عیش و روز گشتِ | سبز و خرم باغ و دشتِ | ||||
دوره غم ها گذشته | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
آسمون با من بجنگه | این دلِ من وه چه تنگه | ||||
گر چه این دنیا قشنگه | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
هر پر از سویی پرید | سوی صحرا پر كشید | ||||
هر كه دل در سینه داشت | پیش دلداری گذاشت | ||||
گر خزان همچون بهاره | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم | تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
آواز: یاسمین | |||||
شدم چو برگِ خزان ای بهارِ حُسن بیا | كه بشكفد چو گلِ نو بهار قلبِ حزین | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
ترانه: یاسمین | |||||
آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم | تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم | ||||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
دلِ شكسته، خراب و خسته، به خون نشسته | |||||
گر چه این دنیا قشنگه | پس چرا من بی نصیب | هر كجا میرم غریبم | |||
آهوی بی جفتِ دشتم | من به صحرا هر چه گشتم | ||||
هر كه دیدم یاری داره | پس چرا من بی نصیبم | هر كجا میرم غریبم | |||
شاعر ناشناس (ترانه) | |||||
گوینده: روشنك | |||||
پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد . | |||||