یک شاخه گل ۷۰

      
         
دکلمه: روشنك      
 

ای یار سفر كرده اگر یار منی

ای مهر فروزنده كجایی كه دگر

شمع دگران چرا به هر انجمنی

تاریك شوم چو روز روشن نكنی

 
      سهیلی خوانساری (غزل)
       
 

ای كرده سفر كز تو پیامی نرسید

رنجی كه من خسته كشیدم زغمت

در شهر كسی چون تو جفا پیشه ندید

هر گز مجنون زغم لیلا نكشید

 
      سهیلی خوانساری (غزل)
       
ترانه: یاسمین      
  فصل عیش و روز گشتِ  سبز و خرم باغ و دشتِ  
         
  دوره غم ها گذشته پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
         
  آسمون با من بجنگه این دلِ من وه چه تنگه  
       
  گر چه این دنیا قشنگه پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
       
 

هر پر از سویی پرید

هر كه دل در سینه داشت

سوی صحرا پر كشید

پیش دلداری گذاشت

 
       
  گر خزان همچون بهاره پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
       
  آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم نهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم  
      شاعر ناشناس  (ترانه) 
       
آواز: یاسمین      
  شدم چو برگِ خزان ای بهار حسن بیا كه بشكفد چو گلِ نو بهار قلبِ حزین  
      شاعر ناشناس  (ترانه)
       
ترانه: یاسمین      
  آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم  
      شاعر ناشناس  (ترانه)
       
ترانه: یاسمین      
    ضدلِ شكسته ، خراب و خسته ، به خون نشسته    
       
 

گر چه این دنیا قشنگه

آهوی بی جفتِ دشتم

هر كه دیدم یاری داره

پس چرا من بی نصیبم

 

پس چرا من بی نصیبم

هر كجا میرم غریبم

من به صحرا هر چه گشت

هر كجا میرم غریب

 
      شاعر ناشناس (ترانه)
       
دکلمه: روشنك      
 

سهیلی خوانساری شاعری است هنر دوست و در كتاب شناسی صاحبنظر، اشعارش شیوا، دلنشین

و بیشتر به صورت غزل است و حكایت از احساسات رقیق می كند .

 
       
 

كاش از پی این شام سحر می آمد

روزی مه من در بر خویشم می خواند 

این شام سیاه من بسر می آمد

یا آنكه شبی مرا به بر می آمد

 
      سهیلی خوانساری (رباعی)
       
 

ای كرده سفر خدا نگه دارِ تو باد

هر چند به جز جور و جفا كارِ تو نیست

در هر قدمی لطف خدا یارِ تو با

اندر حقِ ما مهر و وفا كارِ تو باد 

 
      سهیلی خوانساری (رباعی)
       
ترانه: یاسمین      
  فصل عیش و روز گشتِ سبز و خرم باغ و دشتِ  
           
  دوره غم ها گذشته پس چرا من بی نصیبم  هر كجا میرم غریبم    
       
  آسمون با من بجنگه این دلِ من وه چه تنگه  
         
  گر چه این دنیا قشنگه  پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
       
  هر پر از سویی پرید  سوی صحرا پر كشید  
       
  هر كه دل در سینه داشت پیش دلداری گذاشت  
       
  گر خزان همچون بهاره پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
       
  آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم  
      شاعر ناشناس (ترانه)
       
آواز: یاسمین      
  شدم چو برگِ خزان ای بهارِ حُسن بیا كه بشكفد چو گلِ نو بهار قلبِ حزین  
       شاعر ناشناس (ترانه)
       
ترانه: یاسمین      
  آه همزادِ پائیزِ دلم از غصه لبریزِ دلم تنهای تنها به عشقِ فردا چرا بمانم  
       شاعر ناشناس (ترانه)
       
    دلِ شكسته، خراب و خسته، به خون نشسته    
       
   گر چه این دنیا قشنگه پس چرا من بی نصیب هر كجا میرم غریبم  
       
  آهوی بی جفتِ دشتم من به صحرا هر چه گشتم  
       
  هر كه دیدم یاری داره پس چرا من بی نصیبم هر كجا میرم غریبم  
      شاعر ناشناس (ترانه) 
       
       
گوینده: روشنك      
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد .    
       
       

Back to programme page