یک شاخه گل ۶۸

مپسند که دور از تو برای تو بمیرم

گر عمر ابد خواهم از آنست که خواهم

صید تو شدم من که به پای تو بمیرم

آن قَدر نمیرم که بجای تو بمیرم

فروغ عالم امکان دل و محبّت اوست

صفای باطن من ظاهر از ملال منست 

همیشه راهروی سر منزل نجات کسیست

به روزگار مضلت همه ز نیکانند

به پاس عشق به چشم ترم ببخشائید

جهان به گردش از این آتش و حرارت اوست

جلای آینه ام روشن از کدورت اوست

که توشه سفرش گوشهٔ قناعت اوست

عیال نیک و بد مرد روز عزت اوست

كه اشك حسرت من یادگار صحبت اوست

یار تو مرو تو مرو تو مرو تو مرو صنما چو ز دام تو دل نرهد

چه غم از سر و جان برود یار تو مرو تو مرو تو مرو

بت من تو و جلوه آن رخ ماه من و شكوه بخت سیاه

بخدا تو به چهره مهی چه هراسم از این سیاهی 

یار تو مرو تو مرو تو مرو

نه بجز وصلت هوسی نه جز تو دل سپارم بكسی

مه من ز كنارم یگانه دلدارم تو مرو تو مرو تو مرو

تو نویدی، نوید دولت، فروغ هستی، شرنگ ساغر، نشاط مستی

نور مهری، رشك ماهی، بوی گلی تو سروری، سرور دلها، صفای بستان

سرشگ شبنم، نوای مرغان شور عشقی، بانگ نایی، سوز دلی

بخدا در كمند زلفت چنان اسیرم كه بی رخت از زمانه سیرم،

می میرم، زكنارم یگانه دلدارم تو مرو تو مرو تو مرو

من فدای چشم مستت، تو مرو جان كجا برم زدستت،

تو مرو تو مرو  تو مرو