یک شاخه گل ۶۶

      
  یک شاخه گل برنامه شماره ٦٦        
         
ترانه: ترانه      
 

امشب شده باز ای خدا طوفان به پا

باداز بس گل درره پاشد،ازگل سازد

گلهای گلشن، پژمرده چون من

طوفان تقدیر، شد هر درختی آشفته چون پی

فرشی برآیدهرجا که آیم گل بُوَد در زیرپایم

چون پیشت آیم بعدازاین جانم فدایت

 
       
    کی میتوانم دست گل آرم برایت  
      شعرمحلی قوچانی(ترانه)
       
       
  شاعراست وشعرشناس، عاشق شعراست و سراینده ای با ذوق سرشار. نامش پژمان و زاده بختیار، گرچه امروز در ردیف سالخوردگان بشمارمی آید ولی هنوزدلی جوان و سری پرشور دارد. اشعارش در عین سادگی و روانی، حکایت از سوز درونی اش می کند و سلیقه ساده پسند او.  
     
 

نازنینی ساده می خواهد دلم 

خوش ندارم حیله و نیرنگ را

طرف گلشن، باده می خواهد دلم

ماهرویی ساده می خواهد دلم

 
      پژمان بختیاری(دوبیتی)
       
  درکنج دلم عشق کسی خانه ندارد کس جای دراین کلبه ویرانه ندارد  
  دل را به کف هرکه نهم بازپس آرد کس تاب نگهداری دیوانه ندارد  
      پژمان بختیاری(غزل)
       
آواز: ترانه      
 

امشب شده باز ای خدا طوفان به پا

باداز بس گل درره پاشد،ازگل سازد

گلهای گلشن، پژمرده چون من

طوفان تقدیر، شد هر درختی آشفته چون پی

فرشی برآیدهرجا که آیم گل بُوَد در زیرپایم

چون پیشت آیم بعدازاین جانم فدایت

 
       
    کی میتوانم دست گل آرم برایت  
       
 

گلها رفت ازدستم به درآخر، توباد

ای آسمان بااین جفا جان مرا آزرده کردی

چون برگ زردم نالان زدردم

هرچه چیزاست، با من ستیزد، گلهایم ازشاخه ریزد

افسرده کردی چون گلم پژمرده کردی

زیرا گلی در باغ خود دیگر ندارم

 
       
    تا دسته گل بهرتوای زیبا بیارم  
      شعرمحلی قوچانی(ترانه)
       
       
گوینده: روشنک      
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد.  
       
       
       
       
           

Back to programme page