یک شاخه گل ۶۳

      
  یك شاخه گل برنامه شماره ۶۳        
           
دکلمه: روشنك        
 

تو همچو صبحی و من شمعِ خلوتِ سحرم  

چه شُكر گویمت ای خیلِ غم عفاك الله

تَبسمی كن و جان بین كه چون همی سِپُرَم

كه روزِ بی كسی آخِر نمی روی ز سرم

 
      حافظ (غزل)
دکلمه: روشنك      
 

غلامِ مردمِ چشمم كه با سیاه دلی 

هر نَظَر بُتِ ما جلوه می كند لیكن

هزار قطره ببارد چو دردِ دل شمرم

كس این كرشمه نبیند كه من همی نگرم

 
      حافظ (غزل)
آواز: گلپایگانی      
 

عاشقان مستند و ما دیوانه ایم

چون ندارم با خلایق الفتی 

ما زعقل خویشتن بیگانه ایم

در ازل دادند چون جام الست 

كس نگردد واقفِ اسرار ما  

شمس تبریزی چه دانی سّر عشق

عارفان شمعند و ما پروانه ایم

خلق پندارد ما دیوانه ایم

لاجرم دُردی كش میخانه ای

تا ابد ما مست آن پیمانه ایم 

زآنكه همچون گنج در ویرانه ایم

بسته فتراك آن جانانه ایم

 
      منسوب به مولانا (غزل)
دکلمه: روشنك      
 

مژده وصل تو كز سر جان برخیزم 

به ولای تو كه گر بندهٔ خویشم خوانی

طایر قدسم و از دامِ جهان بر خیزم

از سرِ خواجگی كون و مكان بر خیزم

 
      حافظ (غزل)
دکلمه: روشنك      
  وعده وصل تو كو كز سرِ جان بر خیزم    
       
       
       
گوینده: روشنك      
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد.    

Back to programme page