یک شاخه گل ۶۳
یك شاخه گل برنامه شماره ۶۳ | |||||
دکلمه: روشنك | |||||
تو همچو صبحی و من شمعِ خلوتِ سحرم چه شُكر گویمت ای خیلِ غم عفاك الله |
تَبسمی كن و جان بین كه چون همی سِپُرَم كه روزِ بی كسی آخِر نمی روی ز سرم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
دکلمه: روشنك | |||||
غلامِ مردمِ چشمم كه با سیاه دلی هر نَظَر بُتِ ما جلوه می كند لیكن |
هزار قطره ببارد چو دردِ دل شمرم كس این كرشمه نبیند كه من همی نگرم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
آواز: گلپایگانی | |||||
عاشقان مستند و ما دیوانه ایم چون ندارم با خلایق الفتی ما زعقل خویشتن بیگانه ایم در ازل دادند چون جام الست كس نگردد واقفِ اسرار ما شمس تبریزی چه دانی سّر عشق |
عارفان شمعند و ما پروانه ایم خلق پندارد ما دیوانه ایم لاجرم دُردی كش میخانه ای تا ابد ما مست آن پیمانه ایم زآنكه همچون گنج در ویرانه ایم بسته فتراك آن جانانه ایم |
||||
منسوب به مولانا (غزل) | |||||
دکلمه: روشنك | |||||
مژده وصل تو كز سر جان برخیزم به ولای تو كه گر بندهٔ خویشم خوانی |
طایر قدسم و از دامِ جهان بر خیزم از سرِ خواجگی كون و مكان بر خیزم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
دکلمه: روشنك | |||||
وعده وصل تو كو كز سرِ جان بر خیزم | |||||
گوینده: روشنك | |||||
پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد. |