یک شاخه گل ۵۵

بنفشه گول بیرون بمو به یاد بَوَرتی عهده

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

بو گفتی بی‌وقت بهار آیم تی وَر با خنده

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زند

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره

بنفشه گول بیرون بمو به یاد بَوَرتی عهده

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

بو گفتی بی‌وقت بهار آیم تی وَر با خنده

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زنده

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره

بنفشه گول بیرون بامو به یاد باورد تی عهدَ

ول باران سبزان سر قاصد بوبو بنفشه 

از یاد بِوَردی تو مگر قولو قرارَ

از یاد بِوَردی تو چِرِ قولو قرارَ

 بگوفتی که وقت بهار آیَم تی وَر با خنده

فصل بهار بامو ،بیا ،می دیل بوبوسته زنده

دِ ناز نوکُن،بیا می وَر،وقت بهارَ

دِ ناز نوکُن،بیا می وَر،وقت بهارَ

عشق آمد و از غیر بپرداخت مرا 

شکرست خدای را که مانند شکر

برداشت به لطف چون بینداخت مرا

درآب وصال خویش بگداخت مرا

اول به هزارلطف بنواخت مرا

چون مهره مهرخویش می باخت مر

آخربه هزارغصه بگداخت مرا

چون من همه اوشدم، برانداخت مرا

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زند

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زند

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره

خدایا ! دختر رشتی قشنگه

ولی با ان همه حُسن خداداد

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

سفیده،سرخه، سبزه، رنگ وارنگه

دلی در سینه داره مثل سنگه

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زند

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ‌ور وقت بهاره