یک شاخه گل ۴۶

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید 

از غم هجرمکن ناله و فریاد که دوش 

که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

زده ام فالی و فریاد رسی می آید

از بهرتو افتادم ای دوست به میخانه

تومست می ای جانا من مست زدیدارت  

سرمست می عشقم کم ده دو سه پیمانه

ماندیم خراب اینجا ما را که برد خانه

من زاهد بیچاره گشتم زخود آواره   

من با تو همی گفتم کز عشق بلاخیزد    

درشهرشدم شهره زین پس من و ویرانه

هان ای دل دیوانه هشیار شدی یا نه؟

ای سالکان ای سالکان من سالک پویاستم 

ای طالبان ای طالبان من طالب مولاستم 

عشقم چوبرسرمی زندمن واله و شیداستم 

هم ساقی شبها ستم هم باده میناستم 

هم عاشق یکتاستم هم واله و شیداستم  

تا خویشتن آراستم حیرانم و شیداستم

هم زیروهم بالاستم اغناستم اغلاستم ... 

پنهان نیم پنهان نیم من نورمولانا ستم  

هم نای وهم آوا منم هم نخل وهم خرما منم   

هم کوه و هم صحرا منم هم در و هم دریا منم 

کشاف اسرار نهان وصاف آثار عیان 

مولا بگو مولا بجو مولا ببین مولا بخوان  

ای عارفان ای عارفان من عارف جویاستم

ای عاشقان ای عاشقان من عاشق یکتاستم

هم بلبل گویاستم هم نوگل رعناستم 

هم طالب سلماستم هم وامق ابناستم 

اینجاستم آنجاستم هم زیر و هم بالاستم

بی دانشم داناستم هم زشت و هم زیباستم 

برخاستم، برجاستم، برپاستم، پیداستم

هم شوخ و هم شیدا منم هم کور وهم بینا منم

هم قاف و هم عنقا منم هم نور و هم سینا منم

موسی و طور عشق را هم باید و بیضا ستم

درهرزمین در هرزمان مولا بُوَد مولا بدان

مولا منم هم درجهان هم در مکان و لا مکان

از مهرتو برگشتن صورت نتوان بستن  

غوغامکن ای مولا گرشیفته یاری

تو ماه پری پیکر من عاشق دیوانه

آن ده که نهان داری اسرار ز بیگانه

بی تو سوزی به دل انگیخته دارم چون شمع 

چه کشی دامنم ازدست، که سیلی زسرشک 

اشک و آهی به هم آمیخته دارم چون شمع

تابه دامن زغمت ریخته دارم چون شمع