یک شاخه گل ۳۹

خود بین چنان شدی که ندیدی مرا به چشم

پندار من ضعیفم و نا چیز و ناتوان 

پیشِ هزار دیدهٔ بینا چه می کنی

بی اتحاد من تو توانا چه می کنی

گویند زین پیاله کسی می نمی خورد

تیمارِ کار خویش تو خود خور که دیگران

بی دود زین تنور به کس نان نمی دهند

هرگز برای جرمِ تو تاوان نمی دهند

مجنون نبودم، مجنونم كردی

كدوم كوه و كمر بوی تو داره ــ یار

همان ماهی كه از قبله زند سر ــ یا

مجنون نبودم، مجنونم كردی 

ستاره در هوا نقشِ زمینِ یار

خداوندا نگه دارِ نگین باش ــ یار

مجنون نبودم، مجنونم كردی 

الا دختر كه موهای تو بوره  ــ یار 

به حموم می روی زودی بیایی  ــ یار

مجنون نبودم، مجنونم كردی

اگریارم به تهرون باشه می رُم ــ یار 

سرِ بندِ فِرِی مو جای نه صیاد 

مجنون نبودم، مجنونم كردی

از شهر خودم بیرونم كردی ـ یار

كدوم ماه جلوه ی روی تو داره

 نشون از طاقِ ابروی تو داره

از شهرِ خودم بیرونم كردی ــ یار

خودم انگشترو یارم نگینه

كه یارِ اول و آخر همینه

از شهر خودم بیرونم كردی یار

به حموم می روی راهِ تو دوره

كه آتیش بر دلُم مثلِ تنوره

از شهر خودم بیرونم كردی یار

سرِ بندِ فِرِش مو باشه می رُم

به دستِ نوبووَش مو باشه می رُم

از شهرِ خودم بیرونم كردی یار