یک شاخه گل ۳۲

مدتی در رهِ عشقِ تو دویدیم بس است

قدم از راه طلب باز كشیدیم بس است

بعد از این ما و سر كوی دل آرای دگر

گر چه از خاطر وحشی هوس روی رفت

از دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت

حاشا لله كه وفای تو فراموش كنم

راه سد بادیهٔ درد بریدیم بس است

اول و آخر این مرحله دیدیم بس است

با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر

شد دل آزرده و آزرده دل از کوی رفت

با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت

سخنِ مصلحت آمیزِ كسان گوش كنم

عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او 

بسكه كردم همه جا شرح دلآرایی او

این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد

گر چه از خاطر وحشی هوس روی رفت

شد دل آزرده و آزرده دل از کوی رفت 

حاشا لله كه وفای تو فراموش كنم

داد رسوایی من شهرت زیبایی او

شهر پُر گشت به غوغای تماشایی او

كی سرو برگِ منِ بی سرو سامان دارد

وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت

با دل پر گله از ناخوشی روی تو رفت 

سخنِ مصلحت آمیزِ كسان گوش كنم

 مدتی در رهِ عشقِ تو دویدیم بس است

قدم از راه طلب باز كشیدیم بس است

بعد از این ما و سر كوی دل آرای دگر

گر چه از خاطر وحشی هوس روی رفت

از دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت

حاشا لله كه وفای تو فراموش كنم

راه سد بادیهٔ درد بریدیم بس است

اول و آخر این مرحله دیدیم بس است

با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر

شد دل آزرده و آزرده دل از کوی رفت

با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت

 سخنِ مصلحت آمیزِ كسان گوش كنم