یک شاخه گل ۲۴

گفتم غمِ تو دارم گفتا غمت سر آید

گفتم زمِهرورزان رسمِ وفا بیاموز

گفتم كه بوی زلفت گمراهِ عالَمم كرد

گفتم خوشا هوایی كز باغِ عشق خیزد  

گفتم كه ماهِ من شو گفتا اگر بر آید

گفتا زماه رویان این كار كمتر آید

گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفتا خُنك نسیمی كز كوی دلبر آید

دختر خاله گُلِ نازِ من

آی دختر خاله گُلِ نازِ من  

سر تاسرِ كوچه نارمه جون دُم نگرفت 

اوورترِ كوچه نارِ ناشمده گرفت 

آی دختر خاله گُلِ نازِ من  

چهار ده نیم ساله گُلِ نازِ من

چهار ده نیم ساله گُلِ نازِ من

دختر خاله گلِ نازِ من چهار ده نیم ساله گلِ نازِ من

دختر خاله گلِ نازِ من چهارده نیم ساله گلِ ناز من

چهار ده نیم ساله گُلِ نازِ من

به صحرا بنگرم صحرا ته بینم

به هر جا بنگرم كوه و در و دشت 

به دریا بنگرم دریا ته بینم

نشون از قامت رعنای ته بینم

دختر خاله گُلِ نازِ من

آی دختر خاله گُلِ نازِ من

قربونِ تو شُم، دوباره قربونِ تو شُم

قربونِ دو لعلِ لبِ خندونِ تو شُم 

با او لبِ خندون به كجا می نگری

قربونِ نگاه كِردنِ چشمونِ تو شُم 

چهارده نیم ساله گُلِ نازِ من

چهارده نیم ساله گُلِ نازِ من

دختر خاله گُلِ نازِ من چهارده نیم ساله گلِ نازِ من

دختر خاله گُلِ نازِ من چهارده نیم ساله گُلِ نازِ من

دختر خاله گُلِ نازِ من چهارده نیم ساله گُلِ نازِ من

دختر خاله گُلِ نازِ من چهارده نیم ساله گلِ نازِ من