گلهای صحرایی ۶۰

      
           
  شیرین        
           
روشنك (دکلمه)          
           
 

به پُشتِ بوم خود جا كُن گُلِ من

اگه منو و تو رو با هم ببینن

عروسی رو تماشا كُن گل من

گَواهی نیست حاشا كُن گل من

 
           
        محلی شیرازی (دو بیتی)  
           
آذر (ترانه)          
       
 

لب بوم اومدی رُخ تازه كِردی

تو كه پوشیدهای رختِ عروسی

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

زِ بوی زُلفِ تو مَفتونُم ای گلُ 

منِ عاشق ز عشقَت بیقرارُم

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

خودُم سبزه كه یارُم سبزه پوشه

دو چشمش سنگ و ابرویش ترازو

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

شیرین قَر كِرده یارُم شیرین كِردی كبابُم، شیرین نمیدی جوابُم

قَدَت را با قَدُم اندازه كِردی

مكش سورمه كه زخمُم تازه كِردی

 

 

ز رنگِ روی تو دلخونُم ای گل

تو چون لیلی و مو مَجنونُم ای گل

 

 

خودُم گل هستم و دِل گل فروشه

به نِرخ زَعفُرون گل میفروشه

 

 

 
           
        محلی شیرازی  
           

گوینده: روشنك

         
           
  گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است.
     
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

Back to programme page