گلهای صحرایی ۱۳

      
           
رعنا          
           
الهه (ترانه)          
           
 

از شام زُلفانَت حذر رعنا

چندان كه میخندی به چشمانَم

بز گ سزضک ص رٕتى بز صید خ دٕ چ خ دُی

این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعنا

تا سایهات دارَم به سَر رعنا

همچون فرشته آمدی سویم

از جامِ چشمِ مستِ خود مستم نما نگارا

این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعنا

قربانِ چشمِ مستِ تو رعنا

به اوجِ آسمان رسید رعنا

در حُسن و ناز و دلبری چون صبحِ نوبهاری

این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعن

ااز عشق تو رسوا شدم رعنا

سودای عشقت در سرم آمد

در حُسن و ناز و دلبری چون صبحِ نوبهاری

این دَنگِ سرو اون دَنگِ سر رعنا

از چَشم خندانَت حذر رعنا

از برق چشمانَت حذر رعنا

ای فِت در سزای دل بِ گُز ك خ شٕ فِ دُی

رعنا پیش و من پِشت سر رعنا

سودای دیگر شد به در رعنا

كردی ز خویشم بیخبر رعنا

از دام و بزم حُسنِ خود سازم رها نگارا

رعنا پیش و من پِشت سر رعنا

سیاهِ می پرستِ تو رعنا

فریادِ من ز دستِ تو رعن

الطفی به ما نمیكنی و مهری به ما نداری

رعنا پیش و من پِشت سر رعنا

رسوا در این دنیا شدم رعنا

مجنون از این سودا شدم رعنا

لطفی به ما نمیكنی و مهری به ما نداری

رعنا پیش و من پِشت سر رعنا

 
           
گوینده: روشنك          
           
 

پرستوی فراری از بهارُم

چو ماه از پُشت خرمنها برآیه

یك امشب میهمان این دیارُم

به دیدارُم بیا چشم انتظارُم

 
           
الهه (ترانه)          
           
گوینده: روشنك

 

 
           

گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است .        
           
       
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

 

Back to programme page