گلهای صحرایی ۱۳
رعنا | |||||
الهه (ترانه) | |||||
از شام زُلفانَت حذر رعنا چندان كه میخندی به چشمانَم بز گ سزضک ص رٕتى بز صید خ دٕ چ خ دُی این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعنا تا سایهات دارَم به سَر رعنا همچون فرشته آمدی سویم از جامِ چشمِ مستِ خود مستم نما نگارا این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعنا قربانِ چشمِ مستِ تو رعنا به اوجِ آسمان رسید رعنا در حُسن و ناز و دلبری چون صبحِ نوبهاری این دَنگِ سر و اون دَنگِ سر رعن ااز عشق تو رسوا شدم رعنا سودای عشقت در سرم آمد در حُسن و ناز و دلبری چون صبحِ نوبهاری این دَنگِ سرو اون دَنگِ سر رعنا |
از چَشم خندانَت حذر رعنا از برق چشمانَت حذر رعنا ای فِت در سزای دل بِ گُز ك خ شٕ فِ دُی رعنا پیش و من پِشت سر رعنا سودای دیگر شد به در رعنا كردی ز خویشم بیخبر رعنا از دام و بزم حُسنِ خود سازم رها نگارا رعنا پیش و من پِشت سر رعنا سیاهِ می پرستِ تو رعنا فریادِ من ز دستِ تو رعن الطفی به ما نمیكنی و مهری به ما نداری رعنا پیش و من پِشت سر رعنا رسوا در این دنیا شدم رعنا مجنون از این سودا شدم رعنا لطفی به ما نمیكنی و مهری به ما نداری رعنا پیش و من پِشت سر رعنا |
||||
گوینده: روشنك | |||||
پرستوی فراری از بهارُم چو ماه از پُشت خرمنها برآیه |
یك امشب میهمان این دیارُم به دیدارُم بیا چشم انتظارُم |
||||
الهه (ترانه) | |||||
گوینده: روشنك |
|
||||
گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است . | |||||