گلهای صحرایی ۱۱

گُل آمد گُلعذار آمد

گل سرخ و سفیدُم كِی میأیی

تو گفتی گل در آیهَ من میآیُم

نگار سبزهروی من به روی سبزهزار آمد

بنفشه برگ بیدُم كی میآیی

گل عالم تموم شد كی میآیی

گلی از دستِ من بستون و بو كن

به هر جا میروی كه من نباشُم

میون هر دو زُلفونت فرو كن

به جای من تو با گل گفتوگو كن

گُلی از دستِ من بستون و بو كن

به هر جا میروی كه من نباشم

گُلِ سرخ و سپید من بنفشه برگ بید من

بیا بالا بلای من گلوبند طلای من

گُل آمد گُلعذار آمد بهار آمد، بهار آمد

گُلِ سرخ و سفیدُم كی میآیی

تو گفتی گُل درآید من میآیُم

گُلِ سرخ و سپید من بنفشه برگ بید من

بیا بالا بلای من گلوبند طلای من

گُل آمد گُلعذار آمد بهار آمد، بهار آمد

میون هر دو زُلفونت فرو كن

به جای من تو با گل گفتوگو كن

گُلِ سرخ و سپید من بنفشه برگ بید من

چو میآیی برای من چه میآری برای من

نگارِ سبزه روی من به روی سبزهزار آمد

بنفشه برگ بیدُم كی میآیی

گُلِ عالم تموم شد كی میآیی

گُلِ سرخ و سپید من بنفشه برگ بید من

چو میآیی سرای من چه میآری برای من

نگارِ سبزه روی من به روی سبزهزار آمد