برگ سبز ۳۰۱

 گوینده (فیروزه امیر معز) :

آنجا كه تویی نیست كسی را گذر آنجا

از بی كسی من كه رساند خبر آنجا

از دام تو چون نیست مرا فكر رهایی

دل را چه غم از ریختن بال و پر آنجا

از ناله به جایی كه بتان پا نگذارند

بگذار تو پا تا بگذارند سر آنجا

در كنج غم ار هجر تو میمیرم و شادم

كه اغیار ندارند زحالم خبر آنجا

گویند رفقیان كه كجا جای رفیق است

آنجا كه بلا از همه جا بیشتر آنجا

رفیق اصفهانی (غزل)

عمری است كه جز كوی بلا مسكن من نیست

دست ستمی نیست كه بر گردن من نیست

از دوستیت بهره ام این است كه در شهر

یك دوست ندارم كه بجان دشمن من نیست

ولی دشت بیاضی

آب ستمت جز دلِ آواره كه دارد

این صبر بجز عاشق بیچاره كه دارد

در مانده احوال خودم این چه حجابست

فارغ بنشین ، طاقت نظاره كه دارد

میرزا حبیب خراسانی

آواز (گلپایگانی) :

دلم آشفته آن  مایه ناز است هنوز

مرغ پر سوخته در پنجه باز است هنوز

جان به لب آمد و لب بر لب جانان نرسید

دل به جان آمد و  او بر سر ناز است هنوز

همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع

قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

گر چه بیگانه زخود گشتم و دیوانه زعشق

یار عاشق كش و بیگانه نواز است هنوز

عماد خراسانی (غزل)

گوینده (فیروزه امیر معز) :

راز جان با یار جانی گفته شد

جمله اسرار نهانی گفته شد

دیدم آن رازی كه ناید بر زبان

با زبان بی زبانی گفته شد

میرزا حبیب خراسانی