برگ سبز ۲۹۳

گوینده (روشنک) : 

عشاق را حیات به جان است و جان تویی  

جان را اگر حیات دگر هست آن تویی

هر جا مهی است پیش رُخت هست نا تمام

ماه تمام روی زمین و زمان تویی

گر صد هزار مهر نمایند مهوشان

ایشان ستمگرند ، همین مهربان تویی

 هلالی جغتایی (غزل)

به دوستی تو خصمند عالمی با من

هزار دشمن و یك دوست مشكل افتادست

دگر به بادیه این همرهی نمی آید

غبار كیست كه دنبال محفل افتادست

 حكیم شفایی(غزل)

به حشرم وعده دیدار اگر دادی نمی رنجم

وصال چون تویی را صبر این مقدار می باید

چون در میان خوبان رسمی است بی وفایی

بیگانگی از ایشان بهتر كه آشنایی

جان من است جانان تا او جدا شد از من

جان هم زتن جدا شد ، فریاد از این جدایی

در كوی عشقبازی از نام و ننگ بگذر

با یكدگر نزیبد رندی و پارسایی

افتاده ام ز وصلش در محنتِ رقیبان

دولت مرا نسازد ، ای بخت بد كجایی

 هلالی جغتایی (غزل)

یاران كهن كه بنده بودم همه را

در بندِ جفای خود شنودم همه را

زنهار زكس وفا مجوئید كه من

دیدم همه را و آزمودم همه را

هلالی جغتایی(رباعی)

 آواز (حسین قوامی) :

هرگز كسی به روزِ منِ ناتوان مباد

مانند من فسرده دلی در جهان مباد

گر شد خزان بهار من از دوریت چه باك

ای گل ترا بهارِ جوانی خزان مباد

 هر كس كه می رود نهد از خود نشانه ای  سوزد 

اگر چو شمع زبانم زسوز عشق

حرفی بغیر عشق مرا بر زبان مباد

خوش آشیانه ایست برای وفا دلم

جز برق عشق آفت این آشیان مباد

هرگز كسی  به روزِ منِ ناتوان مباد

مانند من  افسرده دلی در جهان مباد

 ابوالحسن ورزی (غزل)