برگ سبز ۲۸۹

گوینده ( روشنک):

چون كند تدبیرِ ما در عشقبازی پیرِ ما  

خنده آید عقل را بر ما و بر تدبیر ما  

گر چه كاری نیست اما بی گزندی نیست هم

تیر پیكان كنده یعنی آج بی تاثیر ما

 علی نقی كمره ای

طی شد ایام جوانی بی خبر یادش بخیر

با تسامح یا تغافل شد بسر ، یادش بخیر

با سرور و شادی و ، امید و ذوق و عشق و شوق

روز ها شب گشت ، شب ها شد سحر ، یادش بخیر

 رمزی تبریزی

دل به صحرا می رود ، در خانه نتوانم نشست

بوی گل بر خاست ، در كاشانه نتوانم نشست

عاقلان گر می نشینند از سر تمكین رواست

من كه عاشق باشم و دیوانه نتوانم نشست

اوحدی مراغه ای

 آواز (قوامی) :

بوَد كه در گذرند از گناهكاری ما

چو بیش از گنه ما شرمسار ما

جفا و جور تو با ما به اختیار تو نیست

چنانكه با تو وفائیست ، اختیاری ما

كنون به لطف بنه مرحمی وگرنه چه سود

زكار چون گذرد زخمهای كاری ما

به خویش دشمن و با خلق دوستی رفیق

طریق دشمنی این است و دوستاری ما

رفیق اصفهانی (غزل)

زلب مُهرِ خموشی بر ندارم

چه در زنجیر من دیوانه ای هست

ای گمشده دل كجا جویم

دردا به كرمان هلاك جویم

رضی آرتیمانی

ساقی می عارفانه ات كو

جامدان جاودانه ات كو

گیرم شنی ام هزاز احسان

بخشایش بی بهانه ات كو

 حزین لاهیجی