برگ سبز ۲۸۱

گوینده ( فیروزه امیر معز )

كاش گردون از سرم بیرون برد سودای تو  

یا مرا صبری دهد چندان كه استغنای تو  

از غرور حسن گر نبود ترا پروای ما

از جنون عشق ما را نیست هم پروای تو

عشق چون پنهان نماند زین درم آواره كن

تا نه تو بد نام گردی و نه من رسوای تو

 امیدی تهرانی

چه سود پیش تو فریاد بیقراری ما

نه آه در تو اثر می كند نه زاری ما

امیدم از تو مبدل به نا امیدی شد

نتیجه عجبی داد امیدواری ما

 شاعر ناشناس

كی راز دل خود به تو گفتم كه پس از من

چون مدعیان با در و دیوار نگفتی

  شاعر ناشناس

دل نقد جان به خاك در دلستان سپرد

بوسید آستانش و با بوسه جان سپرد

هر نقد عشوه ای كه لبش زآستین فشاند

حسرت به دیده ، دیده به دل ، دل به جان سپرد

 شاعر ناشناس

 آواز (گلپایگانی) :

شبی گریم ، شبی نالم ، زهجرت داد از این شب ها

به شب های غمت در مانده ام فریاد ازین شب ها

چنین كز دوریت هر شب در آب و آتشم دانم

كه خاك هستیم آخر رود برباد از این شب ها

به اشك و آه چندم شمع سان هر شب سحر گردد

نسیم مرگ كو ، تا سازدم آزاد ازین شب ها

شبی گریم شبی نالم ، زهجرت داد از این شب ها

به شب های غمت در مانده ام فریاد ازین شب ها

 مشتاق اصفهانی