برگ سبز ۲۷۴

 گوینده (روشنک) :

از چیست امشب سوی من هر دم نهانی دیدنت  

این سر به زیر افكندن و در زیر لب خندیدنت

دوشینه از بزمم برون ، رفتی و گشتم بد گمان

زان زود بیرون رفتن و زیر دیر بر گردیدنت

مجمراصفهانی

ندارم میل آزادی وگر نه آنچنان نالم

كه از نالیدنم آه از دل صیاد بر خیزد

كه تاثیر محبت كی عجب باشد پس از مردن

اگر از خاك شیرین ناله فرهاد بر خیزد

مجمراصفهانی

اینقدر كارم زجور یار هم مشكل نبود

گر دل سخت اختیار من به دست دل نبود

گه به حال مرگ و گه خاك ره و گه خار غیر

اینقدر هم دل به عشق نیكوان مایل نبود

عشق می گفتند نامی دارد و كامی

كجا عیب بد نامی از آن كامی دگر حاصل نبود

خلق را دیوانگی ننگ است و پیش اهل عشق

بس بود این نام مجنون را كه او عاقل نبود

مجمر اصفهانی

 آواز (جمال وفایی) :

عاشقم ، سوخته ام ، وا بگذارید مرا

لحظه یی با دل شیدا بگذارید مرا

من در افتاده ام از پا دگر ای همسفران

ببُرید از من و تنها بگذارید مرا

سر نوشت من و دل بی سرو سامانی بود

به قضا و قدَر اینجا بگذارید مرا

عاقلان ! راه سلامت به شما ارزانی

من كه مجنونم و رسوا ، بگذارید مرا

 علی اطهری كرمانی